قهوه به اختلالات حرکتی پارکینسون کمکی نمیکند !

طبق آزمایشی طولانی مدت که نتایج قبلی را باطل میکند، کافئین هیچ تاثیری در اختلالات حرکتی پارکینسون ندارد.

آزمایش بالینی جدید گزارش میدهد، فنجان های معمولی قهوه، موجب کاهش لرزش و مشکلات حرکتی ناشی از بیماری پارکینسون نخواهند شد، علی رغم شواهد قبلی که نشان میدادند کافئین ممکن است به بیماران مبتلا به پارکینسون کمک کند.

قهوه به اختلالات حرکتی پارکینسون کمکی نمیکند.

به گفته محققان، پیش از این نتایج کوتاه مدت از آزمایشی مشابه نشان داده بودند که کافئین باعث بهبود عملکرد حرکتی گروه کوچکی از بیماران پارکینسون شد.

محقق اصلی ای پژوهش، دکتر رونالد پوستاما، استاد دانشکده مغز و اعصاب در مرکز بهداشت دانشگاه مک گیل در مونترال، گفت: اما نتایج دراز مدت از این آزمایش اکنون نشان می دهند که بیماران با مصرف کافئین طی ۶ تا ۱۸ ماه پس از شروع درمان، هیچ سودی نبردند.

پوستاما گفت: “کافئین هیچ تفاوتی در پارکینسون ایجاد نکرد. شما نمی توانید از آن به عنوان دارویی برای پارکینسون استفاده کنید.”

این یافته ها برای بسیاری از بیماران پارکینسون که برای کمک به علائم شان به قهوه روی آوردند ناامید کننده خواهند بود.

به گفته پوستاما، نخستین نتیجه حاصل از آزمایش کافئین هیاهویی در رسانه ها ایجاد کرد، با وجود این واقعیت که اثرات آن تنها پس از شش هفته گزارش شد. آن یافته ها در مجله Neurology در سال ۲۰۱۲ منتشر شده بودند. وی‌ گفت: رسانه های خبری این پژوهش را پیدا کردند و ناگهان همه بیمارانم نوشیدن قهوه را که من هرگز در نظر نگرفته بودم، شروع کردند. ما همیشه باید چیزهایی را روشن کنیم.”

بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده مغزی است که زمانی رخ می دهد که مغز انسان به آرامی تولید دوپامین عصبی را متوقف میکند. طبق گفته بنیاد ملی پارکینسون، به دلیل کاهش دوپامین در مغز، فرد توانایی کمتری در تنظیم حرکات و احساسات بدن را دارد.

پوستوما گفت: برخی از شرکت های داروسازی در حال بررسی راه هایی برای درمان مشکلات حرکتی در پارکینسون از طریق استفاده از داروهایی که آدنوزین، یعنی انتقال دهنده عصبی که مانع حرکت عضلات می شود، را متوقف میکنند، هستند.

این امر باعث شد که پوستوما و همکارانش بررسی کنند که آیا این علائم حرکتی با استفاده از یکی از ارزانترین مسدودکننده های آدنوزین موجود یعنی کافئین – درمان می شود یا خبر.

پوستوما گفت: “ما علاقمند بودیم ببینیم که آیا این افراد فقط در حال بازاریابی کافئین گران قیمت هستند یا خیر، و اگر فقط از کافئین استفاده کنید، برای درمان پارکینسون مفید خواهد بود یا خیر.”
محققان برای مطالعه این، ۱۲۱ نفر را مورد بررسی قرار دادند که به طور متوسط ۴ سال با بیماری پارکینسون زندگی می کردند.

نیمی از این افراد یک کپسول ۲۰۰ میلیگرمی کافئین دو بار در روز، که حدودا معادل ۳ فنجان قهوه در روز است، دریافت کردند. بقیه دارونما دریافت کردند. نتایج طی شش هفته نشان دادند کسانی که کافئین مصرف می کنند، مقداری بهبود عملکرد حرکتی نشان دادند.

با این وجود پیگیری طولانی مدت هیچ بهبودی در علائم حرکتی در گروه کافئین در مقایسه با گروه دارونما یا پلاسبو نشان نداد. محققان بر اساس این نتایج ناامید کننده مطالعه قبلی را باطل کردند.
پوستوما در این باره گفت: “این پژوهش قهوه را به عنوان درمانی برای اختلالات حرکتی پارکینسون کنار زد. ما حتی یک سیگنال هم مشاهده نکردیم. دو گروه دقیقا مشابه یکدیگر بودند.”

به گفته پوستوما، جالب است که مطالعات دیگر نشان داده اند افرادی که قهوه مصرف نمی کنند خطر ابتلا به پارکینسون در آنها بالاتر است.

وی گفت: فکر اولیه این بود که نوعی تأثیر محافظتی از کافئین یا چیز دیگری در قهوه یا چای وجود دارد.

او گفت، با این حال، این احتمال وجود دارد که افراد مستعد پارکینسون همان تاثیری را که اکثر افراد از یک فنجان قهوه دریافت می کنند، دریافت نکنند.

پوستوما با اشاره به این که گیرنده مغز که به کافئین پاسخ می دهد، در همان منطقه ای است که حرکت را کنترل می کند گفت، شاید چیزی وجود داشته باشد که باعث می شود آنها کمتر از خوردن قهوه لذت ببرند.

چارلز هال گفت: کل این قضیه نشان دهنده خطرات در حال جریان در شواهدی از آزمایشات زودهنگام یا کوچک قبل از اینکه نتایج در مطالعات بزرگ و طولانی مدت ثابت شوند، است. وی استاد اپیدمیولوژی و سلامت جمعیت در کالج پزشکی آلبرت اینشتین در شهر نیویورک است.

هال گفت: “من می بینم که این اتفاق بارها و بارها رخ میدهد.” “مهم نیست چند بار شما می گویید” این یک مطالعه کوچک است که نیاز به تکرار و تأیید دارد، “مردم تمایل دارند به این تحقیقات امید ببندند”.

هال افزود: در عین حال، مردم نباید از این قضیه به عنوان بهانه ای برای بدبین شدن به روش های علمی استفاده کنند.

هال گفت: “این روش روند کار است. مطالعات کوچک نتیجه ای را نشان خواهند داد و مطالعات تاییدی برای آزمایش آن فرضیه طراحی میشوند. این علم استاندارد است و بسیاری از مردم این مسئله را درک نمی کنند.”

نتایج حاصل از آزمایشهای بالینی در ۲۷ سپتامبر در مجله آنلاین پزشکی اعصاب منتشر شدند.