خواب به افراد جوان‌تر امکان می‌دهد که دکمه‌ی ذخیره‌ی خاطرات را بزنند!
محققان می‌گویند ما با بالا رفتن سن، آن سلول‌هایی در مغز را که به ما کمک می‌کنند خاطرات را در هنگام خواب ذخیره کنیم، ازدست می‌دهیم. اما آیا کاری هست که بتوان در مورد این مشکل انجام داد؟
«مردن… آسودن… و بازهم آسودن… و شاید در احلام خویش فرورفتن… آه مشکل همینجاست. در آن خواب مرگ شاید رویاهای ناگواری ببینیم.»
این جمله از هملت و متعلق به نمایشنامه‌ی معروف بودن یا نبودن است. شاهزاده‌ی شکسپیر نگران است که حتی مرگ هم برای پایان دادن به عذاب رویاهای او کافی نباشد.
و حالا ما یک فاکتور جدید برای بهم خوردن خواب‌مان داریم. یک مطالعه جدید نتیجه‌گیری کرد که رابطه‌ی بین خواب و تشکیل خاطرات، با بالا رفتن سن، شروع به ازبین رفتن می‌کند.
مغز با بالارفتن سن، قادر به ذخیره‌ی خاطرات جدید در حین خواب نیست، چون امواج مغزی ناهماهنگ می‌شوند.
به گفته‌ی متیو واکر، استاد علوم اعصاب و روانشناسی در دانشگاه برکلی کالیفرنیا و یکی از نویسندگان این مقاله، دلیلش این است که با بالا رفتن سن، ما سلول‌های مغزی در بخش مولد خواب عمیق را ازدست می‌دهیم.
واکر، مدیر و یکی از بنیانگذاران مرکز علم خواب انسان و نویسنده‌ی کتاب جدید «چرا ما می‌خوابیم: گشودن قدرت خواب و رویاها» می‌گوید:«شما نمی‌توانید آن خاطرات را به مغز بچسبانید، بنابراین صبح روز بعد فراموش‌شان می‌کنید.»
واکر به CBS می‌گوید: «هنگامی که شما آن سلول‌های مغزی را ازدست می‌دهید، نمی‌توانید همان عمق و کیفیت خواب را تولید کنید و همچنین قادر نیستید آن امواج مغزی را هماهنگ کنید.»
این مطالعه شامل بزرگسالان ۶۵ ساله و بالاتر بود.
این، سنی است که در آن یک تغییر مشخص در هماهنگی ریتم‌های مغزی مشاهده شده است.
اما هنوز نمی‌توانید یک نفس راحت بکشید.
افراد می‌توانند کاهش خواب عمیق را در دهه‌ی ۳۰ یا ۴۰ زندگی‌شان نیز تجربه کنند.
گمان می‌رود که آن امواج مغزی هماهنگ، انتقال اطلاعات را که برای حفظ حافظه‌ی بلندمدت ضروری است، ممکن می‌سازند.
چه کاری می‌توان در مورد آن انجام داد؟
واکر و همکارانش در تلاش‌اند یک تکنولوژی الکتریکی شبیه‌ساز مغز تولید کنند. این به مغز امکان می‌دهد که امواج مغزی را مجددا هماهنگ کند و به بازگرداندن کیفیت خواب عمیق به بزرگسالان مسن‌تر کمک می‌کند. امید است این روش بتواند برخی از جنبه‌های یادگیری و حافظه را نجات دهد.
واکر می‌گوید: «من فکر می‌کنم که خواب یک مشکل تصویری دارد. ما افرادی را که بقدر کافی می‌خوابند، ملامت می‌کنیم و به آنها برچسب تنبل یا شل و ول می‌زنیم و این باید تغییر کند.»
او می‌گوید باید اقداماتی در این زمینه از سوی دولت انجام شود.
واکر می‌گوید:«آخرین باری که یک دولت در یکی از کشورهای جهان اول، یک کمپین سلامت عمومی در مورد خواب به راه انداخت، چه زمانی بود؟ ما چنین کمپین‌هایی را برای رانندگی در حین خواب‌آلودگی داریم. همچنین در مورد الکل، مواد مخدر و رژیم‌های غذایی نیز کمپین‌هایی برگزار شده و می‌شود. من فکر می‌کنم برگزاری چنین کمپین‌هایی در مورد خواب در تمام کشورهای توسعه‌یافته لازم است اما هیچ کس این کار را انجام نمی‌دهد. ما به این حرکت نیاز داریم.»
مقاله مرتبط : ۸ موقعیت خواب و تأثیر آنها بر سلامتی
عواقب خواب کمتر
خب ایراد نداشتن خواب کافی چیست؟ نداشتن خواب کافی می‌تواند اثرات منفی گسترده‌ای روی سلامت بگذارد. به‌عنوان مثال افرادی که ۷ ساعت یا کمتر از ۷ ساعت می‌خوابند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آلزایمر قرار دارند. افرادی که شب‌ها ۶ ساعت یا کمتر می‌خوابند، بیشتر احتمال دارد دچار حمله قلبی یا سکته مغزی شوند.
دکتر ریتا آواد، یک متخصص خواب در مرکز پزشکی وکسنر در دانشگاه ایالتی اوهایو، تمام این موارد را دیده است.
او می‌گوید: «بزرگ‌ترین اشتباهی که افراد کم خواب مرتکب می‌شوند، داشتن یک دستگاه الکترونیکی در اتاق خواب است. اتاق خواب فقط باید برای خواب و رابطه جنسی باشد.»
آواد پیشنهاد می‌کند که همه‌چیز را یک ساعت قبل از خواب خاموش کنید.
او می‌گوید: «اگر در به خواب رفتن مشکل دارید، یک کتاب بخوانید.»
مسئله‌ی مهم این است که از نور وسایل الکتریکی اجتناب کنید.
او می‌گوید:«نور می‌تواند بر تولید ملاتونین اثر منفی بگذارد و کاهش تولید آن شما را به‌مدت طولانی‌تری بیدار نگه می‌دارد.»
او با چرت زدن مخالف نیست اما می‌گوید چرت‌های کوتاه داشته باشید و در ساعات انتهایی روز چرت نزنید.
او می‌گوید: «یک چرت کوتاه قبل از رسیدن به خواب عمیق (کمتر از ۲۰ دقیقه) خوب است. شما نباید وقتی از خواب بیدار می‌شوید، گیج و منگ باشید.»
مقاله مرتبط : مشکلات بعد از کمبود خواب
خروپف و آپنه‌ی خواب
آپنه‌ی خواب نیز می‌تواند میزان خواب شبانه‌ی یک فرد را کاهش دهد.برخی از علائم آن ممکن است آزاردهنده باشند، مانند خروپف یا نفس نفس زدن.
چاقی که راه هوایی را کوچک‌تر می‌کند نیز می‌تواند یک عامل دیگر باشد.
زنان در سنین پس از یائسگی در معرض خطر بیشتری هستند.
تنها آزمون قطعی برای آپنه‌ی خواب، یک مطالعه‌ی خواب است که می‌تواند در آزمایشگاه خواب یا در خانه انجام شود. درمان، اغلب یک دستگاه CPAP است که یک فشار جریان هوای مثبت دائمی فراهم می‌کند تا نفس کشیدن راحت‌تر شود.
ناراحتی تنفسی و آپنه‌ی خواب احتمالی می‌توانند توسط دندانپزشکان نیز تشخیص داده شوند. ژنه سامباتارو، دندانپزشک ودارنده‌ی فلوشیب در آکادمی دندانپزشکی عمومی، مدیر و پزشک مرکز دندانپزشکی جامع جولین در مریلند و نویسنده‌ی «خروپف را متوقف کن» است. او می‌گوید : «دندانپزشکان همیشه به درون گلوی افراد نیز نگاه می‌کنند.» در نتیجه آنها متوجه‌ی چیزهایی مانند راه‌های هوایی محدود یا دندان‌قروچه می‌شوند.
این اطلاعات در کنار پرسشنامه‌ای در مورد عادات خواب که بیمار پر می‌کند، می‌تواند به بررسی احتمال آپنه‌ی خواب منجر شود.
برای آنکه بیماران بتوانند برای پرداخت هزینه‌ی دستگاه خواب از بیمه‌شان کمک بگیرند، این تشخیص باید توسط یک عضو از آکادمی پزشکی خواب انجام شود.
اما صحبت‌ها و تشخیص ابتدایی می‌تواند در مطب دندانپزشک شروع شود.
مقاله مرتبط : مشکلات خواب تا چه حد جدی هستند؟
نظرات کاربران