موارد استفاده و عوارض پاروکستین

پاروکستین برای درمان افسردگی، حملات هراس، اختلال وسواسی-اجباری (OCD)، اختلالات اضطرابی و اختلال استرس پس از سانحه استفاده می شود. این دارو با کمک به بازگرداندن تعادل یک ماده طبیعی خاص (سروتونین) در مغز عمل میکند.
پاروکستین به عنوان مهار کننده بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI) شناخته شده است. این دارو میتواند روحیه، خواب، اشتها و میزان انرژی شما را بهبود بخشد و میتواند به بهبود علاقه شما به زندگی روزمره کمک کند. این دارو میتواند ترس، اضطراب، افکار ناخواسته و تعداد حملات هراس را کاهش دهد. همچنین ممکن است تمایل به انجام مکرر کارها (مانند شستن دستها، شمارش و چک کردن) که باعث تداخل در زندگی روزمره می شوند را کاهش دهد.

نحوه مصرف پاروکستین

قبل از شروع مصرف پاروکستین و هربار مصرف مجدد آن، راهنمای دارویی ارائه شده توسط داروساز را بخوانید. اگر سوالی دارید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید.

طبق دستور پزشک، این دارو را به صورت خوراکی همراه با غذا یا بدون غذا معمولا یک بار در روز، هنگام صبح، مصرف کنید. اگر این دارو در طول روز سبب خواب آلودگی شما میشود، با پزشک خود صحبت کنید.

دوز دارو براساس وضعیت پزشکی، سن و پاسخ به درمان و سایر داروهایی که ممکن مصرف کنید، تعیین می‌شود.

حتما پزشک و داروساز خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع نمایید. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، پزشک ممکن است با دوز پایین شروع کند و به تدریج دوز شما را افزایش دهد. دستورالعمل های پزشک خود را با دقت دنبال کنید. دوز، دفعات و دوره مصرف را بدون تایید پزشک افزایش ندهید. با این کار وضعیت شما سریعتر بهبود نخواهد یافت و خطر ابتلا به عوارض جانبی شما افزایش خواهد یافت. این دارو را به طور مرتب مصرف کنید تا از آن بیشترین بهره را ببرید. به منظور کمک برای یادآوری، هر روز آن را در یک زمان مصرف کنید.

طبق دستور تولید کننده قبل از مصرف، این دارو را خرد نکنید یا نجوید. با این حال، بسیاری از داروهای مشابه (قرص هایی که فورا آزاد میشوند) می توانند خرد یا جویده شوند. از دستورالعمل پزشک خود در مورد چگونگی مصرف این دارو پیروی کنید.

در صورت مصرف پاروکستین برای مشکلات پیش از قاعدگی، پزشک ممکن است مصرف هر روز این دارو در طول ماه یا تنها ۲ هفته قبل از شروع دوره قاعدگی را تجویز کند.

مهم است که مصرف این دارو را ادامه دهید حتی اگر احساس خوبی داشته باشید. مصرف دارو را بدون مشورت با پزشک خود متوقف نکنید. بعضی از شرایط در صورت توقف ناگهانی مصرف دارو، ممکن است بدتر شوند. همچنین ممکن است نشانه هایی مانند نوسانات خلقی، سردرد، خستگی، تغییرات خواب و احساسات مختصری شبیه برق گرفتگی را تجربه کنید. برای جلوگیری از این علائم هنگام توقف ناگهانی این دارو، پزشک ممکن است میزان دوز شما را به تدریج کاهش دهد. برای جزئیات بیشتر با پزشک و یا مسئول داروخانه مشورت کنید. در صورت بروز علائم جدید یا بدترشدن علائم قبلی به پزشک گزارش دهید.

ممکن است چندین هفته طول بکشد تا متوجه فواید کامل این دارو شوید.

اگر وضعیت شما بهبود نیافت و یا بدتر شد، به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی

داروهای ضد افسردگی برای درمان انواع شرایط، از جمله افسردگی و سایر اختلالات روحی / روانی استفاده می شوند. این داروها می توانند به جلوگیری از افکار / اقدامات خودکشی کمک کنند و فواید مهمی دیگری در پی داشته باشند. با این حال، مطالعات نشان داده است که تعداد کمی از افراد (به ویژه افراد زیر ۲۵ سال) که داروهای ضد افسردگی را برای هر شرایطی مصرف می کنند، ممکن است افسردگی، علائم روانی / خلق و خو و یا اقدامات / افکار خودکشی را تجربه کنند. بنابراین، بسیار مهم است که با خود پزشک درباره خطرات و مزایای داروهای ضد افسردگی (مخصوصا برای افراد زیر ۲۵ سال) صحبت کنید، حتی اگر درمان برای حالت ذهنی / خلقی نباشد.

اگر متوجه افسردگی / سایر شرایط روانپزشکی، تغییرات رفتاری غیر معمول (از جمله افکار / اقدامات احتمالی خودکشی) یا سایر تغییرات روحی / روانی (از جمله اضطراب جدید / اضطراب، حملات هراس، خواب کم، تحریک پذیری، عصبانیت / خشمگینی، اعمال بدون فکر و بدون انگیزه، بی حوصلگی شدید، گفتار بسیار سریع) شدید فورا به پزشک مراجعه کنید. مراقب این علائم باشید به ویژه هنگامی که داروی ضد افسردگی جدیدی شروع میکنید و یا زمانی که دوز دارو تغییر می کند.

با مصرف این دارو تهوع، خواب آلودگی، سرگیجه، احساس سبکی سر، از دست دادن اشتها، ضعف، خشکی دهان، عرق کردن، تاری دید و خمیازه می تواند رخ دهد. اگر هر کدام از این موارد ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، فورا به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید که پزشک بدین دلیل این دارو را برای شما تجویز کرده است که نفع آن را برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی آن در نظر گرفته است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند، عوارض جانبی جدی ندارند.

در صورت وجود اختلالات جدی، از جمله: لرز، بی حوصلگی، عدم توانایی ماندن در وضعیتی آرام و بی تحرک، کاهش میل جنسی، تغییر در توانایی جنسی، بیحسی / سوزن سوزن شدن، کبودی / خونریزی آسان، ضعف / اسپاسم، تشنج فورا به پزشک مراجعه کنید.

در صورت وجود هر گونه عوارض جانبی جدی، از جمله: مدفوع سیاه، استفراغ شبیه پودر قهوه، درد / تورم / قرمزی چشم، مردمک های گشاده شده، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ ها در شب) فورا باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرید.

این دارو ممکن است سروتونین را افزایش دهد و به ندرت یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم / سمیت سروتونین ایجاد می کند. اگر داروهای دیگری نیز مصرف کنید که سروتونین را افزایش می دهند، خطر سندرم سروتونین افزایش می یابد، بنابراین پزشک یا داروساز خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع نمایید (به بخش تداخلات دارویی نیز مراجعه کنید). اگر متوجه برخی از نشانه های زیر شدید فورا باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرید: ضربان قلب سریع، توهم، عدم هماهنگی، سرگیجه شدید، تهوع / استفراغ / اسهال شدید، کشش ناگهانی عضلات، تب بدون دلیل، آشفتگی / بی حوصلگی ناگهانی.

به ندرت مردان ممکن است نعوظ دردناک یا طولانی به مدت ۴ ساعت و یا بیشتر تجربه کنند. در صورت بروز این اتفاق، مصرف این دارو را متوقف کنید و فورا به پزشک مراجعه کنید در غیر این صورت مشکلات دائمی ایجاد می شوند.

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، اگر متوجه بروز علائم واکنش شدید آلرژیک شدید، از جمله: بثورات، خارش / تورم (به ویژه در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفسی، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

در اینجا ارائه لیست کاملی از عوارض جانبی احتمالی امکان پذیر نیست. اگر متوجه عارضه دیگری شدید که در بالا ذکر نشده است، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

موارد احتیاط

قبل از مصرف پاروکستین، اگر به این دارو حساسیت دارید؛ یا اگر آلرژی دیگری دارید، با پزشک یا داروساز خود مطرح کنید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که می‌توانند واکنش‌های آلرژیک و مشکلات دیگر ایجاد کنند. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، پزشک یا داروساز را از سابقه پزشکی خود مطلع نمایید، به خصوص سوابقی همچون: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال افسردگی دوقطبی یا مانیک، سابقه شخصی یا خانوادگی تلاش های خودکشی، مشکلات کبدی، مشکلات کلیه تشنج، سدیم کم در خون، زخم / خونریزی روده (بیماری زخم پپتیک) یا مشکلات خونریزی معده، سابقه خانوادگی گلوکوم (نوع زاویه بسته).

این دارو ممکن است باعث ایجاد سرگیجه یا خواب آلودگی شود یا بینایی شما را مختل کند. الکل یا ماری جوانا می‌تواند موجب سرگیجه یا خواب آلودگی بیشتر شود. لذا ضمن درمان از رانندگی، استفاده از ماشین آلات یا انجام هر کاری که نیاز به هوشیاری و یا بینایی دارد تا زمانی که بتوانید چنین کارهایی را با خیال راحت انجام دهید، خودداری کنید. از مصرف نوشیدنی‌های الکلی پرهیز کنید. اگر از ماری جوانا استفاده می‌کنید با پزشک خود در میان بگذارید.

قبل از انجام عمل جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع کنید.

سالمندان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو حساس تر باشند، به خصوص خونریزی یا از دست دادن هماهنگی. سالمندان بیشتر احتمال دارد که دچار یک نوع عدم تعادل نمک (هیپوناترمی) شوند، به خصوص اگر قرص های آب (دیورتیک ها) نیز مصرف کنند. از دست دادن هماهنگی می تواند خطر سقوط را افزایش دهد.

کودکان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به خصوص از دست دادن اشتها و کاهش وزن حساس تر باشند. نظارت بر وزن و قد در کودکانی که از این دارو مصرف می کنند، حائز اهمیت است.

این دارو در دوران بارداری توصیه نمی شود. زیرا ممکن است به جنین آسیب برساند و نوزادان متولد شده از مادرانی که طی سه ماهه سوم بارداری از این دارو مصرف کرده اند، ممکن است علائمی از قبیل مشکلات تغذیه / تنفس، تشنج، اختلالات عضلانی یا گریه دائمی داشته باشند. با این حال، از آنجا که مشکلات روحی / روانی درمان نشده (مانند افسردگی، حمله هراس، اختلال وسواس فکری و اضطراب) می تواند به مادر باردار و جنین آسیب برساند، مصرف این دارو را متوقف نکنید، مگر اینکه پزشک دستور دهد. در عوض، از پزشک بخواهید داروی مناسب برای شما را تجویز کند. اگر در حال برنامه ریزی برای بارداری هستید، باردار شده اید یا فکر می کنید که ممکن است باردار شوید، به پزشک خود اطلاع دهید.

این دارو به شیر مادر منتقل می شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی ممکن است چگونگی عملکرد داروهای شما را تغییر دهند یا خطر ابتلا به عوارض جدی را افزایش دهند. این مقاله شامل تمام تداخلات احتمالی دارویی نیست. فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله داروهای تجویزی / غیر تجویز و محصولات گیاهی) تهیه و آن را به پزشک و داروساز خود ارائه دهید. بدون تایید پزشک مصرف هیچ دارویی را شروع یا متوقف نکنید و یا دوز آنها را تغییر ندهید.

برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند، عبارتند از: تیوریدازین، داروهای دیگری که می توانند خونریزی / کبودی ایجاد کنند (از جمله داروهای ضدانعقاد خون مانند کلوپیدوگرل، NSAID ها مانند ایبوپروفن، رقیق کننده های خون مانند وارفارین).

آسپرین هنگامی که با این دارو مصرف شود، می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد. با این حال، اگر پزشک به شما دستور داده است برای حمله قلبی یا پیشگیری از سکته (معمولا در دوزهای ۸۱ تا ۳۲۵ میلی گرم در روز) آسپرین مصرف کنید، باید مصرف آن را ادامه دهید مگر اینکه پزشک دستور دیگری بدهد. برای اطلاعات بیشتر با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

این دارو می تواند حذف سایر داروها را از بدن شما تحت تاثیر قرار دهد، که ممکن است نحوه عملکرد آنها را نیز تغییر دهد. نمونه هایی از چنین داروهایی شامل اتوموکستین ، فنوتیازین، پیموزاید، ریسپریدون، تاموکسیفن، تترابنازین، داروهای ضد آریتمی، پروپافنون/ فلکاینید، داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای (TCA) نظیر دزپپرامین/ آمی تریپتیلین و غیره می باشند.

مصرف مهارکننده های MAO همراه با این دارو ممکن است موجب تداخل دارویی جدی (احتمالا کشنده) شود. از مصرف مهار کننده های MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سافینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) در طول درمان با این دارو اجتناب کنید. اکثر مهارکننده های MAO نباید دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. زمان شروع یا توقف دارو را از پزشک خود بپرسید.

در صورت مصرف این دارو با داروهای دیگر که سبب افزایش سروتونین میشوند، خطر ابتلا به سندرم یا سمیت سروتونین افزایش می یابد. از جمله مواد مخدر خیابانی مانند MDMA / اکستازی، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله دیگر SSRI ها مانند سیتالوپرام / فلوکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین)، تریپتوفان، و غیره. خطر ابتلا به سندرم /سمیت سروتونین ممکن است در هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.

در صورتی که از سایر محصولاتی که موجب خواب آلودگی میشوند مصرف میکنید، مانند الکل، ماری جوانا، آنتی هیستامین ها (مانند سیتیزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب آور یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده های عضلانی و داروهای ضد درد (مانند کدئین) با پزشک خود مطرح کنید.

برچسب‌ روی تمام داروهای خود (مانند داروهای آلرژی، سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده‌ای باشند که موجب خواب آلودگی می‌شوند. در مورد استفاده بی خطر از این محصولات با پزشک خود مشورت کنید.

این دارو ممکن است با برخی آزمایشات پزشکی / آزمایشگاهی (از جمله اسکن مغزی برای بیماری پارکینسون) تداخل داشته باشد و احتمالا باعث نتایج کاذب خواهد شد. اطمینان حاصل کنید که پرسنل آزمایشگاهی و تمام پزشکان شما می دانند که از این دارو استفاده می کنید.
نکته

تمام ملاقات های پزشکی و روانپزشکی را به صورت مرتب ادامه دهید.

مصرف دوز بالا یا اوردوز 

در صورتی که دوز بالایی مصرف گردد با مرکز مسمومیت یا اورژانس تماس گیرید. در تهران می توان با مرکز مسمومیت با شماره تلفن ۱۴۹۰ تماس بگیرید. ساکنان دیگر شهر ها می توانند با مرکز کنترل مسمومیت استانی یا اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرند.

نکته های مهم

پاروکستین را به بقیه افراد جهت مصرف ندهید. این برخلاف قانون است. تست های آزمایشگاهی و یا پزشکی ممکن است به صورت دوره ای برای نشان دادن پیشرفت شما و یا کنترل عوارض جانبی انجام شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.