موارد استفاده و عوارض ترازودون

از ترازودون برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. ترازودون می‌تواند به بهبود خلق و خوی، اشتها، و سطح انرژی و همچنین کاهش اضطراب و بی خوابی مربوط به افسردگی کمک کند. ترازودون با کمک به بازگرداندن تعادل یک ماده شیمیایی طبیعی خاص (سروتونین) در مغز، اثر خود را می‌گذارد.

نام عمومی: ترازودون HCL

چگونگی مصرف ترازودون

راهنمای دارویی ارائه شده توسط داروساز را قبل از شروع مصرف و شروع مجدد دارو، بخوانید. در صورتی که هر گونه سوالی برایتان پیش آمد، از دکتر یا داروساز خود بپرسید.

ترازودون از طریق دهان، معمولاً یک یا دو بار در روز بعد از یک وعده غذایی یا میان وعده طبق دستور پزشک مصرف می‌شود. اگر خواب آلودگی برای شما مشکل ایجاد می‌کند و شما روزانه یک دوز از این دارو را مصرف می‌کنید، آن را در هنگام خواب استفاده کنید. اگر دو دوز به صورت روزانه باید مصرف کنید، مصرف یک دوز از این دارو در هنگام خواب می‌تواند کمک کننده باشد. دستور پزشک خود را به دقت دنبال کنید.

دوز دارو بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان شما تعیین می‌شود. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، پزشک شما ممکن است این دارو را با دوز پایین شروع کند و به تدریج دوز شما را افزایش دهد. این دارو را دقیقاً مطابق دستور پزشک مصرف کنید.

بدون مشورت با پزشک میزان مصرف خود را افزایش ندهید، و یا مدت زمان مصرف را طولانی‌تر نکنید. با این کار وضعیت شما سریعتر بهبود نخواهد یافت و خطر عوارض جانبی جدی ممکن است افزایش یابد.

ادامه مصرف این دارو طبق تجویز بسیار مهم است، حتی اگر احساس کردید حالتان خوب شده است. برای کمک به یادآوری مصرف دارو، آن را هر روز در زمان معین مصرف کنید. مصرف این دارو را بدون مشورت با پزشک خود متوقف نکنید. در صورتی که مصرف دارو به طور ناگهانی متوقف شود، اضطراب، استرس، و مشکلات خواب ممکن است رخ دهند.

ممکن است ۲ تا ۴ هفته طول بکشد تا اینکه متوجه اثر کامل این دارو شوید. اگر وضعیت شما همچنان ادامه یافت و یا بدتر شد، به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی ترازودون

به بخش هشدار نیز مراجعه کنید.

با مصرف این دارو تهوع، استفراغ، اسهال، خواب آلودگی، سرگیجه، خستگی، تاری دید، تغییرات وزن، سردرد، درد عضلانی، خشکی دهان، طعم و مزه بد در دهان، گرفتگی بینی، یبوست، یا تغییر در میل/توانایی جنسی ممکن است رخ دهد. در صورتی که هر یک از این عوارض باقی ماند یا بدتر شد، فوراً با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

برای از بین بردن خشکی دهان، آب نبات (بدون قند) و یا تکه‌های یخ بمکید، آدامس (بدون قند) بجوید، آب بنوشید، و یا از جایگزین بزاق استفاده کنید.

برای کاهش خطر ابتلا به سرگیجه و سبکی سر، به آرامی از حالت نشسته یا دراز کشیده، برخیزید.

به یاد داشته باشید که پزشک شما این دارو را به این خاطر تجویز کرده است که در نظر گرفته است فواید آن بیشتر از خطر عوارض جانبی آن است. بسیاری از افراد با استفاده از این دارو عوارض جانبی جدی ندارند.

در صورت بروز هر گونه عوارض جانبی جدی، از جمله موارد زیر فوراً پزشک خود را مطلع سازید: لرزش (ترمور)، کابوس، زنگ در گوش، مشکلات ادرار، خون در ادرار، نشانه‌های عفونت (به عنوان مثال، تب، گلو درد مداوم)، تنگی نفس، درد معده / شکم.

در صورتی که هر گونه عوارض جانبی بسیار جدی، از جمله: درد قفسه سینه / فک / بازوی چپ، غش، ضربان قلب سریع / نامنظم، تشنج، درد چشم / تورم / قرمزی، گشادتر شدن مردمک چشم، تغییرات بینایی (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ)، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید.

این دارو می‌تواند سروتونین را افزایش دهد و به ندرت باعث یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم / سمیت سروتونین می‌شود. این خطر در صورتی که داروهای دیگری که باعث افزایش سروتونین می‌شوند را به طور همزمان مصرف کنید، افزایش می‌یابد، بنابراین تمام داروهایی که مصرف می‌کنید را به پزشک یا داروساز خود بگویید (بخش تداخلات دارویی را ببینید). در صورتی که برخی از علائم زیر بروز کردند، فوراً کمک پزشکی دریافت کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، تهوع / استفراغ / اسهال شدید، کشش عضلات، تب با علت ناشناخته، تحریک / بی قراری غیر معمول.

با مصرف این دارو، در موارد بسیار معدودی برای مردان ممکن است نعوظ دردناک یا طولانی مدت (پریاپیسم) به مدت ۴ ساعت یا بیشتر رخ دهد، استفاده از این دارو را متوقف کنید و فوراً به پزشک مراجعه کنید، وگرنه مشکلات دائمی ممکن است رخ دهند.

واکنش آلرژیک جدی این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده هر گونه علائم واکنش آلرژیک جدی، از جمله: جوش، خارش / تورم (به خصوص در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید و تنفس دشوار، به پزشک مراجعه کنید.

در این مقاله از راستینه، ارائه لیست کاملی از عوارض جانبی امکان پذیر نیست. اگر متوجه عارضه دیگری شدید که در بالا نیست، با پزشک یا داروساز خود تماس بگیرید.

موارد احتیاط

قبل از مصرف ترازدون، در صورتی که به این دارو و یا به نفازودون حساسیت دارید؛ و یا اگر هر گونه آلرژی دیگری دارید پزشک یا داروساز خود را در جریان قرار دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده غیر فعال باشد که می‌توانند موجب واکنش‌های آلرژیک یا مشکلات دیگر شوند. برای اطلاعات بیشتر با داروساز خود صحبت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، پزشک و یا داروساز را از سابقه پزشکی خود مطلع سازید، به خصوص از: سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال دو قطبی، سابقه شخصی یا خانوادگی اقدام به خودکشی، بیماری‌های قلبی (به عنوان مثال، ضربان نامنظم قلب، حمله قلبی)، بیماری کبد، بیماری کلیه، مشکلات فشار خون، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع زاویه بسته).

این دارو ممکن است موجب سرگیجه شود. تا زمانی که مطمئن نشدید که می‌توانید فعالیت‌هایی که نیازمند هوشیاری هستند را به درستی انجام دهید، از انجام چنین فعالیت‌هایی خودداری کنید، مثلاً رانندگی نکنید، از ماشین آلات استفاده نکنید، و یا از انجام هر گونه فعالیت دیگری که مستلزم هوشیاری است پرهیز کنید.

ترازودون می‌تواند موجب یک بیماری شود که ریتم قلب را تحت تأثیر قرار می‌دهد (طولانی شدن زمان QT). طولانی شدن QT به ندرت می‌تواند باعث ضربان قلب سریع/نامنظم (به ندرت کشنده) و علائم دیگر (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) شود که نیاز فوری به مراجعه به پزشک دارد.

در صورتی که شما شرایط خاص پزشکی داشته باشید و یا در حال مصرف داروهای دیگری که می‌توانند موجب طولانی شدن QT شوند، باشید، خطر ابتلا به طولانی شدن زمان QT ممکن است افزایش ‌یابد. قبل از استفاده از ترازودون، پزشک یا داروساز خود را از تمام داروهایی که مصرف می‌کنید مطلع سازید و در صورتی که هر گونه از شرایط زیر را دارید، به پزشک خود بگویید: مشکلات قلبی خاص (نارسایی قلبی، ضربان قلب کند، طولانی شدن زمان QT در نوار قلب)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص (طولانی شدن QT در EKG، مرگ ناگهانی ناشی از بیماری‌های قلبی).

سطوح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر ابتلا به طولانی شدن زمان QT را افزایش دهند. این خطر ممکن است در صورتی که شما از برخی داروها (مانند دیورتیک ها / “قرص‌های آب”) و یا در صورتی که دارای وضعیت‌هایی مانند عرق کردن شدید، اسهال، یا استفراغ باشید، افزایش یابد. در مورد استفاده بی خطر ترازودون با پزشک خود مشورت کنید.

قبل از عمل جراحی، دکتر یا دندانپزشک خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع سازید.

افراد مسن ممکن است به عوارض جانبی این دارو، به خصوص سردرگمی، سرگیجه، خواب آلودگی، و و طولانی شدن QT حساس‌تر باشند.

در دوران بارداری، این دارو باید تنها در صورت نیاز استفاده شود. در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود مشورت کنید.

از آنجا که مشکلات روانی / خلقی درمان نشده (مانند افسردگی) می‌توانند یک بیماری جدی باشند، مصرف این دارو را متوقف نکنید مگر اینکه پزشک دستور داده باشد. اگر در حال برنامه ریزی برای بارداری هستید، باردار هستید، یا فکر می‌کنید ممکن است باردار باشید، بلافاصله با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات ناشی از استفاده از این دارو در دوران بارداری صحبت کنید.

این دارو به شیر مادر نفود می‌کند. قبل از تغذیه با شیر مادر با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی ممکن است عملکرد داروهای شما را تغییر دهند و یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهند. این مقاله شامل تمام تداخلات دارویی امکان پذیر نیست. لیستی از تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله نسخه / داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) تهیه کنید و آن را به پزشک یا داروساز خود ارائه دهید. بدون تأیید پزشک مصرف این دارو را شروع یا متوقف نکنید، و یا دوز آن را تغییر ندهید.

محصولی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشد، دیگوکسین است.

مصرف مهار کننده‌های MAO با این دارو می‌تواند موجب تداخل دارویی جدی (احتمالاً منجر به مرگ) شود. از مصرف مهار کننده‌های MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، رازاگیلین، سلجیلین، ترانیل سیپرومین) در طول درمان با این دارو پرهیز کنید. اکثر مهار کننده‌های MAO نیز به مدت دو هفته قبل از درمان با این دارو نباید مصرف شوند. برای شروع و یا قطع مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید.

سایر داروها که می‌توانند به حذف ترازودون از بدن شما تأثیر بگذارند، ممکن است عملکرد این دارو را نیز تحت تأثیر قرار دهند. نمونه‌های چنین داروهایی عبارتند از: کینیدین، ضد قارچ‌های آزول (مانند ایتراکونازول)، داروهای HIV (مانند ریتوناویر)، آنتی بیوتیک های مکرلید (مانند ازیترومایسین)، ریفامیسن ها (مانند ریفامپین)، داروهای مورد استفاده برای درمان حملات صرع (مثل کاربامازپین).

در صورتی که داروهای دیگری که موجب افزایش سروتونین می‌شوند را همراه با این دارو مصرف کنید، خطر ابتلا به سندرم/ سمیّت سروتونین در شما افزایش می‌یابد. نمونه‌هایی از چنین داروهایی عبارتند از: داروهای خیابانی مانند MDMA / “اکستازی،” مخمر سنت جان، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین/ پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین). احتمال خطر ابتلا به سندرم/سمیت سروتونین ممکن است زمانی که این داروها را شروع یا دوز آنها را افزایش می‌دهید، بیشتر شود.

در صورتی که سایر محصولاتی که باعث خواب آلودگی می‌شوند را مصرف می‌کنید مثل آنتی هیستامین‌ها (از قبیل ستیریزین، دیفن هیدرامین)، دارو برای خواب و یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده‌های عضلانی، و داروهای مسکن (مانند کدئین) پزشک یا داروساز خود را مطلع سازید. برچسب روی تمام داروهای خود (مانند داروهای آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است مواد تشکیل دهنده آنها باعث خواب آلودگی شوند. از داروساز خود در مورد نحوه استفاده مطمئن داروها سؤال کنید.

مصرف دوز بالا یا اوردوز 

در صورتی که دوز بالایی مصرف گردد با مرکز مسمومیت یا اورژانس تماس گیرید. در تهران می توان با مرکز مسمومیت با شماره تلفن ۱۴۹۰ تماس بگیرید. ساکنان دیگر شهر ها می توانند با مرکز کنترل مسمومیت استانی یا اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرند.

نکته های مهم

ترازودون را به بقیه افراد جهت مصرف ندهید. این برخلاف قانون است. تست های آزمایشگاهی و یا پزشکی (مانند فشار خون، ضربان قلب، رشد در کودکان) ممکن است به صورت دوره ای برای نشان دادن پیشرفت شما و یا کنترل عوارض جانبی انجام شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.

سایت پزشکی و مجله سلامتی راستینه