می‌خواهید تمرینات‌تان را بهبود ببخشید؟ در حین انجام آن موسیقی خودتان را بسازید!

یک مطالعه‌ی جدید، درواقع اولین مطالعه از این نوع بررسی کرد که آیا شرکت‌کنندگانی که موسیقی خودشان را ساختند، در مقایسه با آنهایی که این کار را انجام ندادند، در طول تمرین فشار بیشتری به خودشان آوردند یا نه.

نتایج نشان داد که درست کردن موسیقی خودشان و اکتفا نکردن به موسیقی پس‌زمینه، درواقع نیروی عضلانی که در طول جلسات تمرینی تولید کردند را بهبود بخشید.

این مطالعه‌ی جدید توسط محققان در موسسه‌ی ماکس پلانک برای شناخت انسان و علوم مغزی در Leipzig آلمان و سایر موسسات انجام شد. این تحقیق با اختراع یک کیت الکترونیکی که براحتی داخل دستگاه‌های تمرین با وزن بدن نصب می‌شد و آنها را شبیه یک میز دی‌جی بسیار بزرگ می‌کرد، آغاز شد.

این کیت‌ها طوری برنامه‌ریزی شدند که تمام انواع مختلف موسیقی سبک الکترونیک و ریتم‌ها را که صدایی در سطوح بسیار مختلف پخش می‌کنند، تولید کنند. صدای خاص تولیدشده توسط نحوه‌ی تمرین کردن کاربر روی ماشین کنترل می شد.

۶۳ مرد و زن سالم برای شرکت در این مطالعه انتخاب شدند و سپس در چند گروه قرار گرفتند. سپس به هر گروه در طول یک کلاس ورزشی ۶ دقیقه‌ای، یکی از دستگاه‌های مجهز به کیت ساخت موسیقی داده شد.

همانطور که هر داوطلب تمرین می‌کرد و به خودش فشار می‌آورد، دستگاه صدایی مطابق با حرکات هر کاربر تولید می‌کرد. بنابراین صدای هیچ ماشینی دقیقا مثل بقیه نبود.

توماس هانس فریتز که این مطالعه‌ی تحقیقاتی را رهبری کرد، می‌گوید:
«شرکت‌کنندگان می‌توانستند با زیر و بم کردن ریتم‌ها و ایجاد ملودی‌های مختلف، میزان تلاش‌شان را روی دستگاه‌ها نشان دهند.»

بعد از تمام شدن این جلسه‌ی تمرینی از همان شرکت‌کنندگان خواسته شد که یک زمان دیگر برگردند و از همان ماشین اما این بار بدون داشتن کیت موسیقی استفاده کنند.

هر تمرین به دقت توسط محققان تحت نظر گرفته شد و آنها به اکسیژن مصرف‌شده توسط داوطلبان (که مقیاس قابل اطمینانی از تلاش فیزکی است) و نیرویی که کاربران ماشین استفاده می‌کردند، بدقت توجه کردند.

وقتی تمام تمرینات تکمیل شد، دانشمندان از شرکت‌کنندگان خواستند به میزان تلاش‌شان در هر جلسه از ۱ تا ۲۰ امتیاز دهند.

نتایج نشان داد اکثر شرکت‌کنندگانی که از دستگاه‌های ورزشی مجهز به کیت موسیقی استفاده کردند، نیروی بسیار بیشتری نسبت به زمانی که روی دستگاه‌های بدون کیت تمرین کردند، تولید نمودند. شرکت‌کنندگانی که در هنگام استفاده از ماشین‌های کیت‌دار از اکسیژن کمتری برای تولید نیروی تمرینی استفاده کردند، کمتر احساس خستگی کردند و حرکات نرم‌تری ایجاد نمودند که به جریان یکنواخت‌تری از موسیقی منجر شد.

دکتر فریتز می‌گوید: «ایجاد ریتم‌ها و ملودی‌های خودشان، هزینه‌ی فیزیولوژیکی ورزش را کاهش داد و تا حد زیادی توجه‌ی ذهنی را در مقایسه با زمانی که آنها به موسیقی تقریبا یکسانی گوش می‌دادند، افزایش داد.»

شاید این دقیقا همان روشی باشد که غارنشینان می‌توانستند از طریق آن، خودشان را باانگیزه نگه دارند: با ایجاد یک زمزمه‌ی ساده یا ریتم موسیقی برای انجام شکارهای سخت و طاقت‌فرسا. بدون این کار، آنها چیزی برای خوردن نداشتند ما امروز اینجا نبودیم که این مطلب را بخوانیم.