الگوبرداری کودکان از بزرگسالان
محققان می گویند “اجازه دهید بچه ها رفتار های شما را ببینند.”
هنگامی که بزرگسالان کار مشخصی را انجام می دهند، بچه ها الگوبرداری می کنند
الگوبرداری کودکان
تجربه آزمایشگاهی جدیدی نشان می دهد همه رفتار ها در انسان ها ذاتی نیستند. در عوض، شخصیت انسان از سن بسیار پایین شروع به شکل گیری می کند.
به گفته جولیا لئونارد، پژوهشگر ارشد، کودکان ۱۵ ماهه از تماشای رفتارهای والدین خود الگو می گیرند و بعد از دیدن تلاش فردی بزرگسال برای موفقیت در کاری، سخت تر تلاش می کنند تا آن کار را یاد بگیرند.
لئونارد، دانشجوی دکترای علوم شناختی و مغز گفت، در آزمایشگاه خود وقتی کودکان نوپا به جای این که بزرگسالی را ببینند که به راحتی موفق به انجام کار می شود شاهد تلاش و کوشش فرد بزرگسالی برای انجام کاری متفاوت بودند، دو برابر بیش تر تلاش کردند تا اسباب بازی جدیدی را به کار بیندازند.”
به گفته لئونارد “توقعات زیادی وجود دارد که والدین باید در هر زمانی همه کارها را به راحتی انجام دهند. من فکر می کنم این مطالعه نشان می دهد اشکالی ندارد که کودک شما رفتارهایتان را مشاهده کند. کودکان با دقت رفتار شما را می بینند و در واقع آنچه شما انجام دهید را یاد می گیرند.”
در این آزمایش، محققان کودکان ۱۵ ماهه را در یکی از دو وضعیت زیر قرار دادند.
گروهی از کودکان نوپا قبل از انجام یک کار، فردی را در حال خارج کردن یک قورباغه پلاستیکی از یک ظرف یا بیرون آوردن کلید ها از قلاب به مدت ۳۰ ثانیه تماشا کردند. گروه دیگری فرد بالغی را تماشا کردند که به راحتی سه بار در همان نیم دقیقه همان کار را به راحتی انجام داد.
پس از آن یک اسباب بازی به کودکان نوپا که به نظر می رسید موسیقی پخش می کند، داده شد.
لئونارد گفت: ” یک دکمه بزرگ در بالای صفحه بود که به نظر می رسید می توان از آن برای پخش موسیقی استفاده کرد اما در واقع هیچ کاری انجام نمی داد. ما مشاهده کردیم که چطور کودکان چند بار آن دکمه را فشار دادند قبل از این که بخواهند نا امید شوند.”
لئونارد گفت، کودکاني که شاهد رفتار فرد بزرگسالی بودند که واقعا تلاش کرده و سپس موفق شد، دو برابر بیشتر از کودکانی که شاهد بزرگسالی بودندکه به راحتي به هدف خود رسید، دکمه را فشار دادند.
لئونارد گفت: “ما متوجه شدیم کودکانی که بزرگسالی را دیدند که واقعا تلاش کرد و پس از آن موفق شد، دکمه را بیشتر از بچه هایی که فردی را دیدند که به راحتی موفق شد، فشار دادند.
اسباب بازی موزیکال کاملا با قلاب و ظرفی که در دستان بزرگسالان بود فرق داشت، بنابراین محققان احتمال دادند که ممکن است کودکان نوپا از اقدامات بزرگسالان تقلید نکنند.
لئونارد گفت: “آنها فقط تقلید نمی کنند زیرا فرد بالغ هرگز دکمه را فشار نداد و یا تلاش نکرد تا موسیقی را پخش کند.”
وی اضافه کرد: “ما اغلب فکر می کنیم که پایداری به عنوان صفت یا مشخصه ای ذاتی است که شخصیت ما را شکل می دهد. من فکر می کنم پایداری چیزی بیش از آن است. ما می توانیم فعالیت هایی که نیاز به تلاش دارند را بر اساس زمینه اجتماعی یاد بگیریم و تغییر دهیم”.
لوکاس باتلر، استادیار دانشکده آموزش دانشگاه مریلند گفت: در دهه گذشته تغییری در طرز فکر محققان در مورد توانایی های یک کودک برای موفقیت در آینده به وجود آمده است.
به گفته باتلر که در این مطالعه مشارکت نداشته است، استعدادها و تواناییها ارزشمند هستند، اما مربیان و محققان هم اکنون به اهمیت باورها و طرز فکری که به ایجاد انگیزه در کودکان کمک می کنند نیز توجه می کنند.
او گفت: ” فقط این مهم نیست که شما چقدر با هوش یا ماهر هستید، چگونگی روبرو شدن با چالش ها و مشکلات و شکست ها نیز مهم است.”
باتلر گفت: این مطالعه جدید “به ما می گوید این باورها یا تمایلات در جهت کار جدی و تلاش ممکن است از سن خیلی کم شروع شوند”.
همچنین “این موضوع باید والدین را به فکر وادار کند، که” فرزند ۱ ساله من در حال آموختن چیزهای آسان و سخت است و یاد می گیرد وقتی که کاری دشوار است، به این معنا نیست که انجام آن غیرممکن هستند .”
باتلر گفت هنگامی که والدین مشغول کار هستند، ممکن است بهتر باشد به جای اینکه بچه ها را مقابل تلویزیون یا تبلت قرار دهند، اجازه دهند بچه ها آنها را حین نظافت منزل یا پختن غذا تماشا کنند.
باتلر گفت: “کودکان به طور ذاتی به ویژه در دوران ۱۵ ماهگی به آنچه والدینشان انجام می دهند، علاقه مند هستند. اجازه دهید آنها ببینند کارهایی مانند فعالیت های روزمره خانگی هستند که شما مجبور به انجام آن ها هستید و سپس آنها متوجه می شوند. ممکن است چیزی در مورد سخت کارکردن را یاد بگیرند.”
این مقاله جدید در تاریخ ۲۲سپتامبر در مجله ساینس منتشر شده است.
نظرات کاربران