قبل از ابدومینوپلاستی چه باید کرد؟

ابدومینوپلاستی، عمل زیبایی برای بهبود ظاهر شکم است. در طول انجام عمل شکم – که با عنوان ابدومینوپلاستی نیز شناخته می‌شود – پوست و چربی اضافی از شکم برداشته می‌شود. بافت همبند در شکم (فاشیا) نیز معمولاً توسط بخیه استحکام بخشیده می‌شود. سپس پوست باقیمانده به گونه‌ای عمل می‌شود تا ظاهر بهتری ایجاد شود.
درصورتی‌که چربی یا پوست اضافی در اطراف ناحیه شکم وجود داشته باشد یا عضلات قسمت پایین شکم ضعیف شده باشد، ممکن است فرد تمایل به انجام عمل شکم پیدا کند. انجام این عمل می‌تواند باعث بهبود ظاهر بدن نیز شود.

چه مواردی انجام این عمل را لازم می‌کند؟

دلایل زیادی وجود دارند که ممکن است باعث ایجاد چربی اضافی، انعطاف‌پذیری ضعیف پوست یا ضعف بافت همبند در شکم شوند. این دلایل شامل موارد زیر هستند:

• تغییرات قابل‌توجه در وزن
• بارداری
• عمل‌های شکم مانند عمل سزارین
• بالا رفتن سن
• نوع طبیعی بدن

در فرآیند عمل شکم می‌توان پوست و چربی اضافی را برداشته و عضله ضعیف شکم را استحکام بخشید. در این روش عمل همچنین می‌توان علائم به‌جا مانده از کشیدگی پوست و پوست اضافی در قسمت تحتانی شکم را از بین ببرد. اگرچه، امکان اصلاح این علائم در خارج از این منطقه وجود ندارد.
اگر فرد پیش از آن، عمل سزارین را انجام داده باشد ممکن است جراح پلاستیک بتواند برش لازم برای این عمل را با برش قبلی تلفیق کند.
عمل شکم همچنین می‌تواند در ترکیب با سایر روش‌های عمل زیبایی بدن مانند عمل سینه انجام شود. درصورتی‌که قبلاً طی عمل لیپوساکشن، از شکم فرد چربی خارج شده باشد، ممکن است او تصمیم بگیرد که پس‌ از آن عمل شکم را انجام دهد زیرا در عمل لیپوساکشن تنها بافت و چربی است که از زیر پوست برداشته می‌شود و هیچ پوست اضافی برداشته نمی‌شود. انجام عمل شکم برای همه افراد جایز نیست. درصورتی‌که فرد درگیر شرایط خاص سلامت جسم باشد ممکن است پزشک انجام آن را توصیه نکند. این موارد عبارت‌اند از:

• برنامه‌ریزی برای کم کردن میزان قابل‌توجهی از وزن
• اقدام برای باردارشدن
• وجود بیماری مزمن و شدید مانند بیماری های قلبی یا دیابت
• وجود شاخص حجم بدنی که بیشتر از ۳۰ باشد.
• درصورتی‌که فرد سیگار بکشد.
• انجام عمل شکم در گذشته که باعث ایجاد جای زخم به‌صورت قابل‌توجهی شده باشد.

خطرات

انجام عمل شکم می‌تواند خطرات مختلفی را به دنبال داشته باشد از جمله:

• تجمع مایع در زیرپوست (سرم). لوله‌های زهکشی که بعد از عمل، در زیر پوست قرار می‌گیرند می‌توانند به کاهش خطر تجمع مایعات اضافی کمک کنند. همچنین ممکن است پس از عمل، پزشک با استفاده از سوزن یا سورنگ مایعات اضافی را خارج کند.
• عدم بهبود زخم. گاهی اوقات قسمت‌هایی در امتداد خط برش در عمل به خوبی بهبود نمی‌یابند یا ممکن است بخیه‌ها جدا شوند. می‌توان در طول درمان و بعد از عمل با تجویز آنتی‌بیوتیک از ایجاد عفونت جلوگیری کرد.
• ایجاد زخم پیش‌بینی‌نشده. جای زخم برش در ناحیه شکم دائمی است، اما می‌توان آن را در امتداد خط لباس‌ زیر به‌راحتی پنهان کرد. طول و قابلیت دیده شدن این جای زخم در افراد مختلف متفاوت است.
• صدمه دیدن یا از بین رفتن بافت. در طی انجام عمل شکم، بافت چربی در اعماق پوست در ناحیه شکم ممکن است آسیب دیده یا حتی از بین برود. سیگار کشیدن احتمال ایجاد این خطر را افزایش می‌دهد. بسته به ‌اندازه این ناحیه، ممکن است این بافت به‌خودی‌خود بهبود یابد یا به عمل نیاز داشته باشد.
• ایجاد تغییراتی در حس لامسه پوست. در حین عمل شکم، ایجاد تغییر در وضعیت بافت‌های شکم می‌تواند بر اعصاب ناحیه شکم و به‌ندرت در قسمت بالای ران‌ها تأثیر بگذارد. احتمال دارد فرد تا حدودی حس لامسه خود را از دست‌ داده و دچار بی‌حسی موضعی شود. این مسئله معمولاً در ماه‌های پس از عمل کاهش می‌یابد.

مانند هر نوع عمل دیگری، در عمل شکم نیز خطر خونریزی، ایجاد عفونت و واکنش منفی به بیهوشی وجود دارد.

چگونه باید برای انجام این عمل آماده شد؟

در ابتدا باید با جراح پلاستیک در مورد شرایط انجام عمل شکم صحبت شود. در اولین ملاقات، جراح پلاستیک، اقدامات زیر را انجام خواهد داد: تاریخچه پزشکی فرد مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در صورت وجود پرسش‌هایی در خصوص شرایط پزشکی فعلی و گذشته، در مورد آنها مشاوره ارائه خواهد شد. باید در مورد هر نوع دارویی که اخیراً مصرف‌ شده و همچنین عمل‌هایی که انجام ‌شده است صحبت شود.
در صورت وجود هر نوع حساسیت دارویی، باید پزشک در جریان قرار گیرد. اگر تمایل فرد برای انجام عمل شکم، تنها برای کاهش وزن باشد، احتمالاً پزشک پرسش‌های زیادی را در مورد افزایش وزن و کاهش وزن او خواهد پرسید.
باید معاینه بدنی انجام شود. برای تعیین گزینه‌های درمانی، پزشک شکم فرد را معاینه و بررسی خواهد کرد. همچنین ممکن است پزشک برای ثبت سوابق پزشکی از شکم فرد عکس بگیرد. باید درباره انتظارات فرد از نتیجه عمل صحبت شود که چرا خواستار انجام عمل شکم است و اینکه امیدوار است پس از انجام عمل به چه ظاهری برسد. باید اطمینان حاصل شود که فرد از مزایا و خطرات عمل از جمله ایجاد جای زخم آگاه است. باید به خاطر داشت که انجام عمل قبلی شکم ممکن است نتایج را محدود کند.

قبل از انجام عمل شکم باید اقدامات زیر نیز انجام شود:

• ترک سیگار. سیگار کشیدن باعث کاهش جریان خون در پوست می‌شود و می‌تواند روند بهبودی را کندتر کند. بعلاوه، سیگار کشیدن خطر آسیب‌دیدگی بافت را افزایش می‌دهد. اگر فرد سیگار بکشد، پزشک توصیه می‌کند که سیگار را قبل از عمل و در طول روند بهبودی ترک کند.
• از مصرف داروهای خاص خودداری شود. باید از مصرف داروهایی مانند آسپرین، داروهای ضدالتهابی و مکمل‌های گیاهی اجتناب شود چراکه مصرف آنها می‌تواند احتمال خونریزی را افزایش دهد.
• وزن پایدار باید حفظ شود. در حالت ایده‌آل، حداقل ۱۲ ماه پیش از انجام عمل باید وزن ثابت حفظ شود. اگر فرد اضافه زیادی داشته باشد، پزشک توصیه می‌کند قبل از عمل وزن خود را کاهش دهد. کاهش قابل‌توجه وزن پس از انجام عمل می‌تواند نتایج عمل را تحت‌الشعاع قرار دهد.
• برای جلوگیری از ایجاد عوارض، باید دارو مصرف شود. مدت کوتاهی قبل از انجام عمل شکم، باید از مصرف داروهای ضد انعقاد خون خودداری شود تا از لخته شدن خون جلوگیری شود. در طول روند بهبودی، فرد نیاز به کمک و مراقبت دارد. نیاز است تا شخصی، بیمار را پس از ترک بیمارستان به منزل برساند و حداقل در اولین شب بهبودی در کنار او بماند.

آنچه فرد باید از نتیجه عمل خود انتظار داشته باشد

عمل شکم در بیمارستان یا مراکز عمل سرپایی انجام می‌شود. در طول انجام این عمل، فرد تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد – این باعث می‌شود کاملاً بی‌هوش شده و درد را احساس نکند. در بعضی موارد، ممکن است داروی تسکین‌دهنده درد تجویز شود تا فرد آرام شده و در حالت خواب قرار گیرد.

قبل از عمل

بسته به میزان تغییر موردنظر، روش‌های مختلفی برای عمل شکم وجود دارد. در طول انجام عمل معمول شکم، جراح پلاستیک برشی را به شکل بیضی افقی در ناحیه شکم ایجاد می‌کند تا پوست و چربی اضافی را بردارد. سپس بافت همبند (فاشیا) که روی عضلات شکم قرار دارد، با بخیه‌های دائمی سفت می‌شود.
سپس جراح، پوست اطراف شکم را مجدداً فرم می‌دهد. قسمت ناف از طریق یک برش کوچک خارج می‌شود و در محل عادی بخیه می‌شود. برش ایجاد شده از قسمت شکم تا بالای موهای ناحیه تناسلی به هم دوخته می‌شود و جای زخم در امتداد خط طبیعی بیکینی قرار می‌گیرد.در طول انجام این روند ممکن است آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از عفونت تجویز شود.
این روش عمل به‌طور معمول حدود ۲ تا ۳ ساعت طول می‌کشد.

بعد از عمل

بعد از انجام عمل شکم، برش ایجاد شده با پانسمان پوشانده می‌شود. ممکن است لوله‌های کوچکی نیز در امتداد محل برش قرار گیرد تا خون یا مایعات اضافی از طریق آنها تخلیه شود.
اعضای تیم مراقبت‌های بهداشتی به فرد کمک می‌کنند تا در اولین روز پس از عمل راه برود تا از تشکیل لخته‌های خون جلوگیری شود. احتمالاً احساس درد وجود خواهد داشت که با استفاده از داروهای مسکن کنترل می‌شود. ایجاد تورم در ناحیه عمل طبیعی است .
ممکن است تا چندین روز پس از عمل لوله‌های زهکشی در محل باقی بمانند. پزشک یا یکی دیگر از اعضای تیم مراقبت‌های بهداشتی آموزش می‌دهد که چگونه مایعات باید تخلیه شوند. تا زمانی که این ترشحات وجود داشته باشد، باید مصرف آنتی‌بیوتیک ادامه پیدا کند.
همچنین ممکن است داروی رقیق‌کننده خون برای مدت کوتاهی پس از عمل تجویز شود.
لازم است تا حدود ۶ هفته بعد از انجام عمل شکم، لباس مخصوص پشتیبان شکمی (باند شکمی) پوشیده شود. این امر به جلوگیری از ایجاد مایعات کمک می‌کند و در حین بهبودی، شکم را پشتیبانی می‌کند. پزشک در مورد چگونگی مراقبت از زخم توضیح خواهد داد. در ۶ هفته اول بعد از انجام عمل، باید هنگام حرکت مراقب بود. همچنین برای جلوگیری از باز شدن زخم، باید از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که خط برش را باز می‌کند – مانند خم شدن سریع در کمر، خودداری شود.
نیاز است که پس از مرخص شدن چندین مرتبه توسط پزشک معاینه انجام شود. باید از پزشک سؤال شود که چند بار نیاز به مراجعه وجود دارد.

نتایج

با از بین بردن پوست و چربی اضافی و استحکام بخشیدن به دیواره شکم، می‌توان شکمی با ظاهری مطلوب‌تر و باریک‌تر داشت. اگر وزن ثابت نگه‌داشته شود، نتایج حاصل از این عمل به مدت طولانی‌تری حفظ می‌شود.