دویدن چطور سلولهای خون یک مرد را تغییر داد!

دویدن در مسافت های طولانی می تواند برای بدن سخت باشد، اما همانطور که یکی از دوندگان اولترا ماراتن متوجه شد، می تواند بر روی گلبول های قرمز فرد نیز تاثیر بگذارد. طبق گزارشی که اخیرا منتشر شده است، تمام تپش هایی که هنگام برخورد پاهای دونده به پیاده رو اتفاق می افتند می توانند به طور مستقیم به سلول های قرمز فرد آسیب برسانند.

در این مورد، که در ۱۳ ژانویه در مجله BMJ Case Reports منتشر شد، یک مرد ۴۱ ساله که به طور منظم برای دو ۵۰ تا ۱۰۰ مایلی اولترا ماراتن آموزش دیده و رقابت میکرد، تشخیص داده شد که دچار مشکلی به نام “همولیز ناشی از ضربه به پا” شده است. (اولترا ماراتن مسابقه ای است که طولانی تر از مسافت ماراتن یا ۲۶٫۲ مایل [۴۲٫۲ کیلومتر] می باشد.)

دکتر کاترین دو جورج، استادیار طب خانواده در دانشکده پزشکی دانشگاه ویرجینیا در شارلوتسویل، که این مرد را درمان کرد، گفت این پدیده که اغلب در ورزشکاران استقامتی تشخیص داده می شود، زمانی اتفاق می افتد که افراد بارها و بارها با نیروی وزن بدن خود، پاهای خود را به زمین می زنند مانند زمانی که می دوند. این موضوع باعث میشود مقدار کمی از گلبول های قرمز در رگ های خونی کوچک و یا مویرگ های کف پا دچار آسیب شوند.

این مرد احساس بدی نداشت و شکایات جسمی مانند خستگی یا کمبود انرژی نداشت. در عوض، او بدین دلیل به پزشک مراجعه کرد که در مورد نتایج آزمایش خون غربالگری سلامتی که اخیرا انجام داده بود نگران بود.

طبق گزارش این پرونده، آزمایش خون نشان داد که این مرد کم خونی ماکروسیتیک خفیف داشت و قصد داشت بداند چرا او این کمبود را داشته است و اینکه آیا ممکن است بر عملکرد او در اولترا ماراتن تاثیر بگذارد.

براساس Medscape، کم خونی ماکروسیتیک به این معنا است که گلبول های قرمز فرد به طور غیر طبیعی بزرگ می شوند و علاوه بر این اکسیژن کافی حمل نمیکنند. سلول های قرمز خون کمک می کنند اکسیژن به سراسر بدن برسد.

همولیز ناشی از ضربه به پا

با وجود اینکه این دونده اولترا ماراتن هیچ گونه علائمی نداشت، پزشکان برای رفع نگرانی او، بررسی کردند که چه چیزی ممکن است باعث کم خونی خفیف او شده باشد. پزشکان او پس از یک معاینه فیزیکی و آزمایش دیگر، از دست دادن خونی خفیف گوارشی، که گاهی اوقات دونده هایی که در مسافت طولانی به رقابت می پردازند، آن را تجربه می کنند، رد کردند. آنها همچنین علت دیگر کم خونی، موسوم به “pseudoanemia دونده”، که یک آنمی خفیف است که دوندگان دارند، را نیز رد کردند، این نوع آنمی می تواند در نتیجه تمرین جسمی منظم رخ دهد.

اگر چه سابقه پزشکی مرد نشان داد او سندرم گیلبرت داشته است- بیماری ارثی، اما بی ضرر، که میتوانند گاهی اوقات باعث زردی شود- پزشکان او تشخیص دادند که این بیماری سبب آسیب رسیدن به گلبول های قرمز نمی شود.

دو جورج به لایو ساینس گفت: در نهایت، پزشکان به این نتیجه رسیدند، چیزی که به احتمال زیاد میتواند توضیحی برای کم خونی خفیف این مرد باشد، ضربه های مکرر و قوی کف پای او به زمین است. چنین ضربه های مداوم پا احتمال و میزان تخریب سلول های قرمز در رگ های خونی را افزایش میدهند.

دو جورج گفت: “همولیز ناشی از ضربه به پا تنها در دونده هایی با مسافت های طولانی دیده نمی شود، بلکه در سایر ورزشکاران مانند دوچرخه سواران و شناگران و غیر ورزشکارانی مانند سربازان پس از قدم رو نظامی شدید نیز مشاهده می شود.”

دو جورج گفت: از آنجا که آنمی خفیف این مرد از نظر بالینی خیلی چشمگیر در نظر گرفته نمی شود – به عبارت دیگر، بر عملکرد بدن او همچنین بر عملکرد ورزشی و استقامتش تاثیر نگذاشته است – او نیازی به تغییر در تمرینات، آموزش و شیوه زندگی اش نداشت.

دو جورج گفت: به عنوان مثال، این مرد مجبور نیست که تعداد مایلهایی که می دود را کاهش دهد یا سطحی که او به طور معمول روی آن می دود که پیاده رو بود، را تغییر دهد. وی اشاره کرد، تغییرات دیگر نیز در زندگی روزمره او نیز غیر ضروری بودند: او قبلا کفشهای مناسب دویدن می پوشید، و در فواصل توصیه شده آنها را جایگزین می کرد؛ رژیم غذایی سالم داشت؛ و برنامه تمرینی خوبی را دنبال میکرد.

نویسندگان این گزارش نوشتند که این مرد همچنان بدون نیاز به درمان، در فواصل طولانی می دود.