خودت را ببخش!

بخشش خود، یک مسئله اخلاقی پیچیده است. نمونه هایی از ظلم و ستم بشر وجود دارد (مانند دیکتاتورها که از شکنجه قربانیان بی گناه لذت می برند) که از نظر اخلاقی امکان راهی برای بخشش برای آن وجود نخواهد داشت. به طور کلی، بخشش خود باید به سمت فردی خوب و محبوب که توانایی احساس همدلی دارد، هدایت شود. افراد هنگامی که به دیگران آسیب می زنند، احساس گناه و شرم می کنند. با راستینه همراه باشید.

بخشش خود

خشم خود را به عشق تبدیل کن و با دلسوزی به خود بنگر.

والری، مادر دو فرزند (سامانتا و لورن) است، ، مادر ۶۵ ساله والری نیز با آنها زندگی می کند. والری در محل کارش با سرپرست جدید خود که در مورد همه کارهایی که انجام میدهد، حساس است، دچار مشکل شده است. امروز والری در محل کار روز بسیار دشواری داشت. او می خواست کمی زودتر برود تا بازی بسکتبال سامانتا را ببیند، اما مجبور شد برای تایید برخی اسناد در محل کارش بماند. هنگامی که محل کارش را ترک کرد، در ترافیک گیر کرد. او نه تنها بازی سامانتا را از دست داد، بلکه سامانتا بیرون ورزشگاه منتظر او مانده بود. در مسیر خانه، سامانتا تا زمانی که به خانه نرسیدند هیچ حرفی نزد و از ماشین با قهر و ناراحتی پیاده شد و گفت والری به اندازه کافی برای مراقبت از او تلاش نمی کند.

هنگامی که والری وارد خانه شد، لورن را دید که با سگش که به گلدان ضربه زده بود و آن را شکسته بود، جنگ و دعوا میکند. والری ناراحت شد و به جای اینکه چیزی بگوید، تصمیم گرفت به طبقه بالا برود و لباس هایش را عوض کند. وقتی والری به طبقه پایین آمد، مادرش به او گفت که فراموش کرده است چک مالیات املاک را بفرستد و والری اکنون برای تاخیر در پرداخت مالیات جریمه شده است.

در آن لحظه، والری دیگر نمیتوانست تحمل کند. از کوره در رفت و کلمات بسیار خشن و بدی به مادرش گفت و رفتارش موجب شد فرزندانش گریه کنند. به زودی پس از این عصبانیت، او احساس وحشتناکی داشت و تمام اتفاقاتی که باعث شده بود او روز سختی داشته باشد را توضیح داد و عذر خواهی کرد. اگرچه آنها عذرخواهی او را پذیرفتند، اما والری هنوز در مورد آنچه گفته بود و تأثیری که بر خانواده اش گذاشته بود احساس خوبی نداشت. مدتی طولانی به خاطر آن روز احساس بدی داشت، فکر میکرد که او حتما آدم بدی بوده است که توانسته است به افرادی که دوستش دارد آسیب برساند.

همیشه درگیر شدن در اتهام متقابل به خود (به عنوان مثال، خودتان را بارها و بارها به خاطر آنچه که گفته اید یا آنچه انجام می دهید سرزنش میکنید)، عدم بخشش خود به شمار می آید. نبخشیدن دیگران زیان بخش است، اما نبخشیدن خود نیز چنین است. هنگامی که دیگران را نبخشید، باعث می شود ناامید و خشمگین شوید. هنگامی که خودتان را نبخشید، شرم و گناه را عمیق تر می شود و دلیل آسیب شناسی سرزنش کردن خود آشکار می شود.

همه ما اشتباه می کنیم. برخی خطاها بسیار رایج هستند که در آنها احساس تاسف می کنید؛ مانند درگیری در حرفه خود و از دست دادن بسیاری از رویدادهای ورزشی کودک یا وقت نگذاشتن برای والدین سالخورده و یا بی اعتنایی در زمانی که همکار شما در محل کار اذیت میشود و یا تهدید میشود. اشتباهات دیگر ممکن است کمتر رایج باشند؛ مانند آسیب فیزیکی به دیگران و یا به خودتان.

عدم بخشش منجر به بروز احساسات منفی و سرکوب رشد روحی و معنوی فرد میشود. گاهی اوقات، احساس گناه به خاطر از کوره در رفتن فرد است، همانطور که در مورد والری چنین بود. در این موارد، بخشش خود شامل بخشش از سوی اشخاص دیگر نیز هست.

اما هنگامی که به بخشش خود می رسد، کافی نیست که بگویید خودتان را می بخشید. خودباوری واقعی یک فرایند است. این فرایند اغلب شامل اصلاح شدن به هر نحو ممکن می باشد (از طریق اعمالی که موجب آسیب زدن نمیشوند، یا از طریق تمرین مهربانی به دیگران و یا از طریق بخشیدن افراد دیگر هنگامی که در مورد شما کار اشتباهی می کنند). این کار شامل تغییر از تفکر وسواسی و اتهام متقابل به خود در مورد وضعیتی است که باعث اشتباه شده است. این بدین معنی است که همدلی را برای خود نیز ایجاد کنید.

بخشش واقعی خود با بخشش سطحی خود متفاوت است. در ادبیات بخشندگی، بخشش سطحی با بخشش غیر ارادی مشخص میشود (که ممکن است ترس از متجاوز، یا اعتماد به نفس پایین و یا چیزی که با یک محرک خارجی [خانواده یا آداب و رسوم اجتماعی] ایجاد شده است، را منعکس کند). به همین ترتیب، بخشش سطحی خود ممکن است این خصوصیات را به اشتراک بگذارد. اگر هنوز هم احساس خشم در کسی که مرتکب اشتباه شده است وجود داشته باشد، میتواند واقعی و حقیقی نباشد. همچنین اگر مسئولیت گناه خود را برعهده نداشته باشید، بخشش خود میتواند دروغی و کاذب باشد. بخشش خود بیش از آن چیزی است که فقط بگویید خودتان را بخشیده اید. بخشش خود نیاز به خودآزمایی و خودکاوی اخلاقی دارد. دروغ گفتن به خودتان و یا تلاش برای توجیه اقدامات خود تنها به دلیل تراشی و بخشش دروغین خود منجر می شود.

بخشش خود، به این معنا نیست که درد اشتباهی که کرده اید، برای همیشه از بین میرود. ممکن است (و اغلب همین طور است) دوباره این احساس گناه باز گردد. و به این معنا هم نیست که شما همان آدمی میشوید که قبل از ارتکاب اشتباه، بوده اید. اما از طریق بخشش خود رشد روحی و شاید حتی رشد عمیق تر روحانی حاصل می شود. در ادبیات بخشندگی، فرایند بخشش اغلب به عنوان بازسازی روابط با دیگران، با خود و با آنچه که مقدس یا الهی است یا بخشی از معنا در یک زمینه متعالی تر، مشخص می شود. جالب این است، احساسی که بخشش به همراه دارد، عشق است. بخشش خود به معنای تبدیل خشم خود به عشق، و نگریستن به خود با نگاهی دلسوزانه است.