همانطور که این مطلب را می خوانید، بدنتان سرطان های خودانگیخته را نابود می کند!

سلول های ایمنی بدن می توانند در کمتر از ۱۰۰ ثانیه یک سلول سرطانی را شناسایی و نابود کنند.
دانشمندان ملبورن دریافتند که سلولهای ایمنی بصورت روزانه دستخوش تغییرات خودانگیخته ای می شوند که اگر تحت نظارت دقیق سیستم ایمنی ما قرار نگیرند، می توانند به انواع سرطان منجر شوند.
یک تیم تحقیقاتی از موسسه والتر و الیزا هال دریافت که سیستم ایمنی، مسئول حذف سلولهای B ایمنی بالقوه سرطانی در مراحل اولیه خود است، قبل از آنکه آنها به لیفوماهای سلول B (که به لیفوماهای غیرهوچکین نیز معروفند) گسترش یابند. نتایج این مطالعه در مجله طب طبیعت منتشر شد.

وظیفه اصلی سیستم ایمنی، شناسایی خودی ها (سلولهای خود بدن) و غیرخودی ها (یک آنتی ژن ــ یک ویروس، قارچ، باکتری یا هر تکه از بافت بیگانه و همچنین برخی سموم) است. این سیستم برای مقابله با غیرخودی ها یا آنتی ژن ها، سلول های خاصی می سازد ــ سلول های سفید خون ــ تا رخنه کننده ها را شناسایی و آنها را نابود کنند.
همه ما با یک ایمنی ذاتی پا به این دنیا می گذاریم. همانطور که با سیستم ایمنی مان ارتباط برقرار می کنیم، آن در محافظت از ما ماهرتر می شود. این، ایمنی اکتسابی نامیده می شود.
بسیاری از گلبول های سفید بالغ، بسیار تخصصی هستند. لیمفوسیت های T عملکردهای مختلفی دارند که یکی از آنها فعال کردن جنبه های مختلف پاسخ ایمنی و سپس (به همان اندازه مهم) غیرفعال کردن آنهاست.

یک لیمفوسیت دیگر به نام سلول B، آنتی بادی تولید می کند. یک نوع بزرگتر از سلول سفید یعنی روبنده که فاگوسیت (به ویژه ماکروفاژ) نامیده می شود، تمام انواع مواد زائد در بافت و جریان خون را می بلعد و به سلولهای T خاص در مورد حضور آنتی ژن ها هشدار می دهد.

ایمونولوژیست، میستی جنکینز از مرکز سرطان پیتر مک‌کلوم می گوید: «سلولهای T اساسا دشمن را شناسایی می کنند و سپس نارنجک هایی به سلول های سرطانی پرتاب می کنند تا منفجر شوند.» سلول های T یک نوع سلول سفید خون هستند که برای پاسخ ایمنی بدن ضروری می باشند. معمولا هنگامی که یک سلول T هدف را نابود می کند، تنها راهی که شما متوجه می شوید آن هدف نابود یا کشته شده، زمانی است که از نظر فیزیکی شروع به مردن می کند.

با این حال سلول های B به آنتی بادی ها و یک آنتی ژن خاص علیه این آنتی ژنها متصل می شوند، بنابراین نقش سلول های ارائه دهنده آنتی ژن (APC) را ایفا می کنند و پس از فعال سازی بوسیله تعامل آنتی ژن به سلول های B حافظه تبدیل می شوند.

این نظارت ایمنی مسئول چیزی است که محققان در موسسه، کمیابی شگفت‌انگیز لیمفوماهای سلول B در جمعیت می نامند ــ با توجه به اینکه این تغییرات خودبخودی به چه تعداد دفعات اتفاق می افتند. این کشف می تواند به ایجاد یک تست هشدار اولیه منجر شود که بیماران در معرض خطر بالای ابتلا به لیمفوم های سلول B را شناسایی می کند و امکان درمان کنش‌گرا برای پیشگیری از رشد تومورها را فراهم می سازد.

تمام سلول های B خواه سالم و خواه سرطانی، پروتئین هایی روی سطوحشان دارند. برای درمان بیماران مبتلا به این بیماری، محققان باید راه هایی برای برنامه ریزی مجدد سلول های T آنها برای پیدا کردن پروتئین ها و حمله به سلول های B حمل کننده آن پیدا کنند. دکتر اکسل کالیس، استادیار دیوید تارلینتون، دکتر استفان نات و همکاران در حین بررسی پیشرفت لیمفوم های سلول B به این کشف نایل آمدند.

دکتر کالیس می گوید این کشف، پاسخ این سوال که چرا لیمفوم های سلول B کمتر از حد انتظار در افراد اتفاق می افتد را پیدا کرد. او می گوید: «تک تک ما جهش های خودبخودی در سلول های B ایمنی مان داریم که در نتیجه عملکرد طبیعی آنها اتفاق می افتد. پس این تا حدودی یک پارادوکس است که لیمفومهای سلول B در افراد چندان رایج نیست.»

«یافته های ما که نظارت ایمنی توسط سلول های T، تشخیص زودهنگام و حذف این سلولهای سرطانی و پیش‌سرطانی را ممکن می سازد، پاسخی برای این معما ارایه می دهند و ثابت می کنند که نظارت ایمنی برای جلوگیری از رشد این سلول های سرطانی خون، ضروری است.»

لیمفوم سلول B، متداولترین سرطان خون در استرالیاست ــ هر سال حدود ۲۸۰۰ نفر مبتلا به آن تشخیص داده می شوند و بیمارانی با سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

تیم تحقیقاتی، این کشف را در حین بررسی آنکه چگونه سلول های B در هنگام رشد لیمفوم تغییر می کنند، انجام داد. دکتر کالیس می گوید: «بعنوان بخشی از تحقیق، ما سلول های T را غیر فعال کردیم تا سیستم ایمنی را سرکوب کنیم و با کمال تعجب دریافتیم که لیمفوم در طی چند هفته پیشرفت کرد ــ در حالیکه بطور نرمال چندین سال طول می کشد. به نظر می رسد که سیستم ایمنی ما در شناسایی و حذف سلولهای B سرطانی از آنچه تصور می کنیم، مجهزتر است ــ فرایندی که توسط سلولهای T ایمنی در بدن هدایت می شود.»
استادیار تارلینتون گفت که این تحقیق، دانشمندان را قادر به شناسایی سلولهای پیش‌سرطانی در مراحل اولیه رشدشان و مداخله زودهنگام در بیمارانی می کند که در معرض خطر ایجاد لیمفوم سلول B هستند.

او می گوید: «دراکثر بیماران، اولین علامتی که نشان می دهد مشکلی وجود دارد، پیدا کردن یک تومور مشخص است که درمان آن در اکثر موارد دشوار است. حال که می دانیم لیمفوم سلول B توسط سیستم ایمنی سرکوب می شود، می توانیم از این اطلاعات برای ایجاد یک تست تشخیصی که افراد را در مراحل اولیه این بیماری ــ یعنی قبل از ایجاد تومورها و پیشرفت آنها به سرطان ــ شناسایی می کند، استفاده نماییم. در حال حاضر درمانهایی وجود دارد که می تواند این سلول های B ناجور را در بیماران پرخطر برطرف کند، بنابراین به محض ایجاد چنین تستی می توان به سرعت از آن استفاده بالینی نمود.»