آزمایش استروژن چیست؟

پزشکان می‌توانند از آزمایشات بررسی هورمون استروژن جهت ارزیابی مسائل مربوط به بلوغ، باروری، یائسگی و سایر موارد استفاده کنند.
ممکن است استروژن را به عنوان هورمونی بشناسید که نقشی کلیدی در بسیاری از جنبه‌های مربوط به سلامت زنان مانند سلامت استخوان و باروری را ایفا می‌کند. اما آیا می‌دانستید انواع متفاوتی از هورمون استروژن وجود دارد؟
اگر پزشک ضروری بداند که وضعیت جسمانی‌تان را تحت تاثیر وجود بیش از حد این هورمون و یا مقدار خیلی کمی از یک نوع خاص از استروژن موردارزیابی قرار دهد ممکن است توصیه کند که تست استروژن را انجام دهید. این یک آزمایش خون ساده است و می‌تواند تا سه نوع این هورمون را انداز‌ه‌گیری کند.

چه کسی باید آزمایش استروژن را انجام دهد؟

آزمایش استروژن هر سه نوع از این هورمون را اندازه گیری می‌کند:

• استرون (E1)
• استرادیول (E2)
• استریول (E3)

به‌عنوان ‌مثال، آزمایش برای یک نوع می‌تواند “تست استرون” یا “آزمایش E1” نامیده شود. غربالگری نیز ممکن است به عنوان آزمایش “هورمون‌های استروژن” شناخته شود.
پزشکان ممکن است تست استرادیول یا استرون را برای علائمی مانند:

• خونریزی واژن بعد از یائسگی
• مشکلات مربوط به چرخه‌های قاعدگی ناباروری
• علائم یائسگی، مانند گرگرفتگی، تعریق شبانه و دوره‌های نامنظم قاعدگی، توصیه کنند.

اگر برای درمان علائم یائسگی اقدام به استفاده از هورمون‌درمانی کنید، ممکن است پزشک‌تان انجام آزمایش E1 یا E2 را به شما توصیه کند تا پیشرفت روند درمان‌تان را بررسی کند.
دخترانی که اندام‌های جنسی آنها زودتر یا دیرتر از حد طبیعی رشد می‌کند نیز می‌توانند تحت بررسی آزمایش E1 و E2 قرار گیرند.
پزشکان معمولاً آزمایش E3 را در دوران بارداری انجام می‌دهند، هنگامی که به طور موقت تبدیل به استروژن اصلی می‌شود. میزان غیرطبیعی استریول ممکن است نشانه وجود مشکلاتی در سلامتی کودک باشد، اما بررسی‌های بیشتری برای حصول اطمینان از این امر مورد نیاز است.
ممکن است برای پیگیری تغییرات سطح استروژن در طول زمان به چندین آزمایش نیاز داشته باشید.

آماده شدن برای آزمایش

برای آمادگی قبل از آزمایش استروژن نیازی به انجام کار خاصی ندارید. لازم نیست قبل از انجام آن، مانند برخی از آزمایش‌های خون، از خوردن یا نوشیدن خودداری کنید. اما قبل از انجام آزمایش باید در مورد تمام داروها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع دهید. به ویژه اگر از قرص‌های ضدبارداری استفاده می‌کنید و یا هورمون‎درمانی می‌کنید بسیار مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید چرا که ممکن است نتایج آزمایش را تحت تأثیر قرار دهند.
در حین انجام آزمایش، پزشک یا مسئول آزمایش، مقداری خون از رگی در بازوی شما می‌گیرد. سپس آزمایشگاه آن نمونه خون را آزمایش می‌کند.

نتایج به چه معناست؟

میزان استروژنی که طبیعی یا سالم تلقی می‌شود به سن و جنسیت فرد بستگی دارد. برای زنان، بارداری نیز تأثیر زیادی در میزان استروژن شما خواهد داشت. دوره قاعدگی نیز می‌تواند نتایج را تحت‌تأثیر قرار دهد.
میزان بالا یا پایین یک نوع خاص از استروژن برای تشخیص وضعیت کافی نیست، اما نتایج آزمایش می‌تواند به یافتن علت علائم کمک کند.
میزان بالای E1 یا E2 می‌تواند به معنای بلوغ زودرس در دختران یا وجود تومور تخمدان در دختران و زنان باشد. برای پسران و مردان، افزایش سطح E1 و E2 می‌تواند نشانه تاخیر در بلوغ، وجود تومور در بیضه‌ها یا دلیل ژنیکوماستی باشد.
برای هر دو گروه مردان و زنان، میزان بالای E1 و E2 می‌تواند در نتیجه موارد زیر باشد:

• پرکاری تیروئید سیروز (آسیب کبدی)
• تومورهای غدد فوق کلیوی

برای زنان باردار، میزان بالای E3 می‌تواند به معنی احتمال وقوع زایمان زودرس باشد.
میزان پایین استروژن در زنان نشانه‌ی شرایط مختلفی است، از جمله:

• سطح پایین هورمون‌های هیپوفیز
• عملکرد ضعیف تخمدان‌ها
• عدم موفقیت در بارداری (هنگامی که سطح استریول کاهش می‌یابد.)
• سندرم اختلال در غذا خوردن (بیماری ارثی ناشی از کروموزوم X غیرطبیعی یا عدم وجود آن)
• کاهش میزان استرادیول، که به‌طور طبیعی پس از یائسگی نیز اتفاق می‌افتد.

آزمایش‌های مرتبط دیگر

بسته به نتایج تست استروژن و علائم شما، پزشک ممکن است آزمایشات دیگری را برای کمک به تشخیص بیماری توصیه کند.
FSH آزمایش متداول برای ارزیابی میزان هورمون تحریک‌کننده فولیکول (FSH) است. دوره قاعدگی را در خانم‌ها تنظیم می‌کند و تولید تخمک را در تخمدان‌ها تحریک می‌کند. در مردان، FSH باعث تولید اسپرم می‌شود. اگر مشکل نازایی مطرح باشد، آزمایش FSH و بررسی هورمون لوتئین (LH) برای زنان و مردان مناسب است. در بررسی بلوغ زودرس در پسران یا دختران نیز همین مسئله صادق است.

با پزشک خود صحبت کنید

اگر در مورد میزان هورمون یا هرگونه مسئله‌ای مربوط به سلامتی خود پرسشی دارید، از پزشک خود سؤال کنید. در توصیف علائم خود تا آنجا که ممکن است دقیق باشید چراکه این امر به شما کمک می‌کند. هرچه اطلاعات بیشتری را در اختیار پزشک معالج خود قرار دهید به نفع شماست.