آکنه چگونه درمان می‌شود؟

گاهی اوقات می‌توان جوش‌ها را پنهان کرد. در صورت استفاده از کرم‌ها و مواد آرایشی بدون نسخه برای پوشاندن آنها باید از محصولاتی با پایه آب استفاده کنید. حتی اگر با این کار نتوان آکنه‌ها را از بین برد، اما با درمان‌های موجود می‌توان آن را تسکین داد. در بهترین درمان‌ها تولید سبوم مهار می‌شود، به‌طوری که رشد باکتری‌ها محدود شده و با برداشتن لایه‌ای از پوست‌های مرده، منافذ پوست باز می‌شود. از آنجاکه بسیاری از روش‌های درمانی می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند، هر بیمار مبتلا به آکنه هنگام تلاش برای درمان جدید باید با احتیاط عمل کند. افرادی که دارای هر نوع آکنه هستند ممکن است عزت نفس‌شان پایین آمده و این مسئله موجب ناراحتی آنها شود. افرادی که اثر جوش‌ها به‌صورت اسکار بر روی صورتشان باقی می‌ماند یا افرادی که از نوع شدید و مداوم آکنه رنج می‌برند، باید به متخصص پوست مراجعه کنند.

درمان بدون نسخه برای آکنه

آب و صابون. پاک‌سازی پوست صورت با آب و صابون که بیش از دو بار در روز نباشد می‌تواند به درمان آکنه کمک کند. اگرچه، با این کار نمی‌توان آکنه‌ای که از قبل وجود دارد را از بین برد. شستشوی تهاجمی می‌تواند به پوست آسیب برساند و سایر مشکلات پوستی را ایجاد کند.

پاک‌کننده‌ها. پاک‌کننده‌ها و صابون‌های زیادی وجود دارند که برای درمان آکنه تبلیغ می‌شوند. آنها اغلب حاوی بنزوئیل پراکسید، اسید گلیکولیک، اسید سالیسیلیک یا گوگرد هستند.

بنزوئیل پراکسید. در مورد آکنه‌های خفیف، می‌توانید این مورد را امتحان کنید، یا ممکن است پزشک معالجه‌تان استفاده از دارویی بدون نسخه حاوی بنزوئیل پراکسید را به شما توصیه کند. اعتقاد بر این است که این ترکیب باکتری‌های مرتبط با ایجاد آکنه را از بین می‌برد. معمولاً حداقل چهار هفته طول می‌کشد تا تأثیر خود را بگذارد و برای جلوگیری از ایجاد آکنه باید به‌طور مداوم از آن استفاده کرد. مانند بسیاری از محصولات بدون نسخه و با نسخه، این ماده نیز بر تولید سبوم یا نحوه حذف سلول‌های فولیکول پوست تأثیر نمی‌گذارد و هنگامی‌که استفاده از آن را متوقف می‌کنید، آکنه برمی‌گردد. این محصول به اشکال مختلف موجود است: کرم، لوسیون، شوینده‌ها، فوم، پد و ژل تمیزکننده. بنزوئیل پراکسید می‌تواند باعث خشکی پوست و خراشیدگی بافت پوست شود بنابراین هنگام استفاده از آن مراقب باشید. اگر شبانه آن را به پشت یا قفسه سینه خود می‌مالید، یک تی‌شرت کهنه را در رختخواب خود بپوشید.

اسید سالیسیلیک. این اسید بر روی پوست، به اصلاح لایه‌برداری غیرطبیعی سلول‌ها کمک می‌کند. برای آکنه‌های خفیف‌تر، اسید سالیسیلیک به رفع انسداد منافذ پوست کمک کرده و از ایجاد ضایعات پوستی جلوگیری می‌کند. این امر تأثیری بر تولید سبوم ندارد و باعث از بین رفتن باکتری‌ها نمی‌شود. باید به‌طور مداوم از آن استفاده کرد، دقیقاً مانند بنزوئیل پراکسید، زیرا اثرات آن هنگام قطع مصرف متوقف می‌شود و منافذ پوست مجدداً بسته می‌شوند و آکنه ایجاد می‌شود. اسید سالیسیلیک در بسیاری از محصولات درمان آکنه از جمله لوسیون‌ها، کرم‌ها و ماسک‌ها موجود است.

گوگرد. گوگرد در ترکیب با سایر مواد مانند الکل و اسید سالیسیلیک بخشی از بسیاری از داروهای ضدآکنه بدون نسخه است. معمولاً به دلیل بوی نامطبوع به‌تنهایی از آن استفاده نمی‌شود. هنوز مشخص نیست که گوگرد چگونه عمل می‌کند، اما در اکثر موارد فقط دارای مزایای اندکی است.

ژل موضعی و کرم‌های رتینول. رتینول از ایجاد جوش‌ها جلوگیری می‌کند به طوری که رشد سلول‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث افزایش گردش خون در سلول شده و منافذ پوست را باز می‌کند. ممکن است با استفاده از این ماده، قبل از آنکه جوش‌های شما بهبود پیدا کند بدتر شود، زیرا آن بر روی جوش‌هایی که از قبل در حال ایجاد در زیر پوست شما هستند اثر می‌گذارد. باید از آن به‌طور مداوم استفاده کرد و ممکن است ۸ تا ۱۲ هفته طول بکشد تا به نتیجه برسد. پیش‌تر امکان استفاده از رتینول تنها از طریق نسخه امکان‌پذیر بود. ژل دیفرین تنها محصول حاوی رتینوئید است که به شکل موضعی است و به‌عنوان درمانی بدون نسخه برای آکنه مورد تأیید است.

الکل و استون. الکل یک ماده ضد باکتریایی خفیف است و استون می‌تواند چربی‌های سطح پوست را از بین ببرد. این مواد در برخی داروهای بدون نسخه درمان آکنه ترکیب می‌شوند. این عوامل باعث خشک شدن پوست می‌شوند و تأثیر کمی بر آکنه دارند و یا اصلاً تأثیری بر آن ندارند و به‌طورکلی توسط متخصصین پوست توصیه نمی‌شوند.

داروهای گیاهی، ارگانیک و “طبیعی”. بسیاری از محصولات گیاهی، ارگانیک و طبیعی برای درمان یا پیشگیری از آکنه به بازار عرضه می‌شوند. اثربخشی این عوامل اثبات نشده است و بعید به نظر می‌رسد فواید زیادی داشته باشند.

توجه: وقتی جوش‌های چرکی آماده تخلیه هستند، به مدت چند دقیقه یک حوله گرم را روی آن بگذارید تا این فرآیند به‌طور طبیعی و مناسب انجام شود. جوش‌های التهابی فقط باید توسط پرستار یا پزشک با استفاده از ابزار جراحی و به دنبال اقدامات ضدعفونی‌کننده تخلیه شوند. فشار دادن جوش‌ها توسط خودتان می‌تواند منجر به التهاب بیشتر و شاید ایجاد زخم‌های دائمی شود.

درمان‌های دارویی ضد آکنه

آنتی‌بیوتیک‌ها. ممکن است از آنتی‌بیوتیک‌ها بر روی سطح پوست (به‌صورت موضعی) یا به‌صورت خوراکی (سیستمیک) استفاده شود. آنتی‌بیوتیک‌ها با از بین بردن باکتری‌های روی پوست و کاهش التهاب به روند بهبودی آکنه‌ها کمک می‌کنند. چندین نوع محصول موضعی ازجمله کرم‌ها، ژل‌ها، محلول‌ها، ماسک‌ها، فوم‌ها و لوسیون ها وجود دارند. آنتی‌بیوتیک‌های موضعی در قابلیت نفوذ در پوست و پاک کردن آکنه‌های عمیق‌تر محدود هستند، درحالی‌که آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک در جریان گردش خون و غدد چربی نفوذ می‌کنند. اگرچه، آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک اغلب عوارض جانبی بیشتری نسبت به موارد موضعی ایجاد می‌کنند، اما می‌توان از آن برای انواع شدیدتر آکنه استفاده کرد. معمولاً آنتی‌بیوتیک‌های موضعی به‌تنهایی به‌عنوان درمان آکنه توصیه نمی‌شوند، زیرا می‌توانند خطر ایجاد مقاومت باکتری‌ها در برابر آنتی‌بیوتیک را افزایش دهند. در حالی‌که، استفاده از بنزوئیل پراکسید با یک آنتی‌بیوتیک موضعی می‌تواند احتمال ایجاد مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک را کاهش دهد.

پماد موضعی کلیندامایسین و اریترومایسین، آنتی‌بیوتیکی‌هایی هستند که داروهای ضدالتهابی نیز محسوب می‌شوند و در برابر تعدادی از باکتری‌ها مؤثر هستند. آنها همیشه باید با بنزوئیل پراکسید یا یک رتینوئید موضعی ترکیب شوند و مستقیماً روی پوست مالیده شوند. اریترومایسین خوراکی نیز موجود است، اما ممکن است شما در برابر اثرات آن مقاوم شوید و اثر سودمندی آن محدود شود.

سایر آنتی‌بیوتیک‌های ضدالتهابی خوراکی که اغلب مورد استفاده قرار می‌گیرند، داکسی‌سایکلین، مینوسیکلین و تتراسایکلین هستند که همگی در درمان بسیاری از انواع آکنه‌ها کاملاً مؤثر هستند.

آنتی‌بیوتیک‌ها در مورد سایر عوامل ایجادکننده آکنه تأثیری ندارند و ممکن است چندین هفته یا چندین ماه طول بکشد تا آنها را از بین ببرند. آنتی‌بیوتیک‌ها اغلب در ترکیب با داروهای دیگری که فولیکول‌ها را “مسدود نمی‌کنند” استفاده می‌شوند. بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی برای درمان آکنه نباید در دوران بارداری استفاده شوند.

رتینوئیدها یا مشتقات ویتامینA. این داروها به‌صورت داروهای موضعی یا خوراکی در دسترس هستند. رتینوئیدهای موضعی با اثرگذاری در نحوه رشد و لایه‌برداری پوست، آکنه‌های متوسط تا شدید را درمان می‌کنند. آنها را می‌توان در ترکیب با سایر محصولات درمان آکنه مانند بنزوئیل پراکسید و آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی استفاده کرد. رتینوئیدهای موضعی عوارض جانبی شدید مانند رتینوئیدهای خوراکی را به همراه ندارند. با این ‌حال، مصرف آنها برای زنان باردار یا شیرده توصیه نمی‌شود. عوارض جانبی رتینوئیدهای موضعی شامل قرمزی، خشکی و خارش پوست است.

آکنه شدید کیستی

برای درمان این نوع آکنه، داروی ایزوترتینوئین، مؤثرترین درمان است. این تنها دارویی است که در همه علل ایجاد آکنه مداخله می‌کند. اغلب حتی می‌تواند آکنه‌های شدید را که به سایر درمان‌ها پاسخ نمی‌دهند، درمان کند. با این ‌حال، این محصول ممکن است عوارض جانبی نیز داشته باشد به‌طوری‌که می‌تواند باعث ایجاد اختلالات شدید در جنین شود و هرگز نباید توسط زنی که باردار است یا قصد بارداری دارد مورداستفاده قرار گیرد. علاوه بر این، نباید توسط زنی که در حال شیردهی است، استفاده شود. برخی مطالعات نشان می‌دهند که استفاده از آن با افزایش خطر افسردگی، خودکشی و بیماری التهابی روده همراه بوده است. در مورد خطرات احتمالی این دارو با پزشک خود صحبت کنید.
از دیگر عوارض جانبی آن می‌توان به خشکی پوست و لب‌ها، درد عضلات و مفاصل، سردرد، افزایش میزان تری گلیسیرید (نوعی کلسترول)، بالا رفتن آنزیم‌های کبدی و به‌ندرت ریزش موی موقت اشاره کرد. برای اکثر افرادی که از این داروها استفاده می‌کنند، عوارض جانبی قابل‌تحمل است و دلیلی برای قطع درمان قبل از درمان آکنه وجود ندارد.

آزلائیک اسید. دیگر داروی موضعی اسید آزلائیک است که به‌صورت ژل، کرم یا فوم وجود دارد و خاصیت ضدباکتری و ضدالتهابی دارد. از آن بیشتر برای نوع دیگری از بیماری به نام روزاسه استفاده می‌شود، اما ممکن است به آکنه‌های خفیف نیز کمک کند.

دپسون. دپسون نوعی ژل موضعی است که ضدباکتری و ضدالتهاب است.

داروهای ضدبارداری خوراکی. قرص‌های ضدبارداری حاوی هورمون‌های زنانه هستند که با خنثی کردن تأثیر هورمون‌های مردانه (مانند تستوسترون) بر آکنه اثر می‌گذارند. استفاده از آنها محدود به بیماران زن است. بیشترین اثر فواید داروهای ضدبارداری خوراکی روی آکنه در طی سه تا چهار ماه اتفاق می‌افتد. عوارض جانبی آن شامل تهوع، افزایش وزن، لکه بینی، غلیظ شدن شیر مادر و لخته شدن خون است.

اسپیرونولاکتون (آلداکتون). اسپیرونولاکتون دارویی خوراکی است که می‌تواند عملکرد هورمون‌های بدن را بر روی غدد چربی پوست محدود کند. این دارو برای درمان آکنه مورد تأیید سازمان FDA نیست، اما به‌ویژه برای خانم‌هایی که در زمان قاعدگی و یائسگی دچار آکنه می‌شوند، مفید است.
داروی معمول دیگری که ممکن است پزشک شما توصیه کند، تریامسینولون است؛ نوعی محلول کورتیکواستروئید که مستقیماً در برآمدگی‌های آکنه تزریق می‌شود.

هشدار درباره درمان‌های آکنه

بیمارانی که داروهای آکنه مصرف می‌کنند باید نسبت به عوارض جانبی احتمالی و تداخل با سایر داروها و داروهای گیاهی هوشیار باشند.
رتینوئیدهای موضعی و بنزوئیل پراکسید می‌توانند باعث ایجاد قرمزی و خشکی شده و در برابر نور خورشید حساسیت ایجاد کنند.
ممکن است مصرف آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی باعث ایجاد حساسیت به نور خورشید و ناراحتی معده شود.
ممکن است بنزوئیل پراکسید اثر برخی از رتینوئیدهای موضعی را مختل کند، بنابراین هرگز آنها را همان زمان استفاده نکنید.مصرف آنتی‌بیوتیک خوراکی بیش از چند هفته ممکن است زنان را مستعد ابتلا به عفونت‌های قارچی کند.
برخی از محصولات بدون نسخه آکنه می‌توانند باعث بروز واکنش‌های آلرژیک نادر اما جدی یا تحریک شدید پوست شوند. در صورت بروز علائمی مانند ایجاد تورم در گلو، مشکل در تنفس، احساس ضعف یا تورم صورت یا زبان، سریعاً به پزشک مراجعه کنید. همچنین در صورت بروز کهیر یا خارش، استفاده از محصول را متوقف کنید. علائم ممکن است یک دقیقه، یک روز، یا بیشتر پس از مصرف آن دارو بروز پیدا کند.

درمان‌های آثار زخم به‌جامانده از آکنه

آثار زخم ناشی از آکنه در صورت برخی از بزرگ‌سالان قابل‌ مشاهده است. با انجام برخی از روش‌های جراحی که نسبتاً تهاجمی هستند می‌توان جای زخم را بهبود بخشید. این روش‌ها شامل روش لایه‌برداری درمابراشن، انواع مختلفی از لیزر درمانی و لایه‌برداری شیمیایی است. در این روش‌ها سطح زخم برداشته ‌شده و لایه‌های پوستی بدون لکه را در معرض دید شما قرار می‌دهد. متخصصان پوست نیز ممکن است از موارد زیر استفاده کنند:

• میکرونیدلینگ برای تحریک کلاژن و کاهش اثر زخم
• زیرسازی که از یک سوزن در زیر جای زخم استفاده می‌شود تا برداشته شوند.
• پرکننده‌ها، که در محل زخم تزریق می‌شوند تا آن بخش از پوست با دیگر بخش‌های پوست هم‌سطح شود.

متخصصان پوست ممکن است از لایه برداری‌های سطحی‌تر مانند گلیکولیک یا اسید سالیسیلیک برای از بین بردن جوش‌های سرسیاه، سرسفید و کاهش جوش‌های دیگر استفاده کنند.
میکرودرم ابریژن به‌تنهایی تأثیر کمی روی آکنه دارد اما در ترکیب با لیزر مؤثر است. قبل از بررسی هرگونه درمان، لازم است که در مورد روش‌ها، اقدامات احتیاطی لازم و نتایج احتمالی با پزشک خود صحبت کنید.

چگونه می‌توان از ایجاد آکنه جلوگیری کرد؟

به دلیل ارتباط آکنه با نوسان سطح هورمون‌ها و تأثیرات ژنتیکی احتمالی، بسیاری از پزشکان معتقدند راهی برای جلوگیری از ایجاد آن وجود ندارد. آنچه اثبات ‌شده است این است که نه رعایت مناسب بهداشت و نه رعایت رژیم غذایی مطلوب نمی‌توانند از شیوع این بیماری جلوگیری کنند. درمان‌ها تنها می‌توانند آکنه‌ها را کنترل کرده و ایجاد آنها در آینده را به حداقل برسانند. مراقبت مطلوب از پوست، به‌ویژه در دوران نوجوانی توصیه می‌شود. اصول اولیه شامل حمام روزانه یا شستن صورت و دست‌ها با صابون فاقد رایحه یا صابون ضد باکتری ملایم است.

نکات دیگر برای جلوگیری از شیوع آن در آینده شامل موارد زیر است:

• برای کاهش احتمال ایجاد جوش‌های جدید و به حداقل رساندن تحریک پوستی از محصولات فاقد چربی یا محصولات مخصوص پوست‌های حساس استفاده کنید.
• دو بار در روز از یک پاک‌کننده ملایم استفاده کنید.
• از پاک‌کننده‌ها یا محصولاتی که حاوی ذرات تحریک‌کننده پوست یا دارای بافت نرم نیستند خودداری کنید. این محصولات می‌توانند پوست را تحریک کرده و به ایجاد جوش منجر شوند.
• در طول روز از مرطوب‌کننده و ضد آفتاب فاقد چربی استفاده کنید.
• از لوازم ‌آرایش فاقد چربی استفاده کنید.
• از فشردن یا تحریک جوش‌ها خودداری کنید. این امر می‌تواند به ایجاد زخم و عفونت‌های پوستی منجر شود.